Autor: Św. Cyryl Jerozolimski (ok. 315 – 386), biskup Jerozolimy, doktor Kościoła

Nasz Pan, Jezus Chrystus przybędzie z niebios i przyjdzie na końcu świata, ostatniego dnia; bo ten świat będzie miał swój koniec i ten stworzony świat zostanie odnowiony… Ponieważ naprawdę zepsucie, kradzież, cudzołóstwo i wszelkie inne błędy rozprzestrzeniły się na ziemi i „zbrodnia idzie za zbrodnią” (Oz 4,2), żeby ten godny podziwu przybytek nie pozostał napełniony niesprawiedliwością, ten świat przeminie i zostanie z niego zapoczątkowany inny, piękniejszy…

Posłuchaj, co mówi Izajasz: „Niebiosa zwijają się jak zwój księgi, wszystkie ich zastępy opadają, jak opada listowie z winnego krzewu i jak opadają liście z drzewa figowego” (Iz 34,4). Ewangelia też głosi: „Słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku; gwiazdy zaczną padać z nieba” (Mt 24,29). Nie martwmy się, jakbyśmy mieli sami umrzeć: gwiazdy także zginą, ale być może także zmartwychwstaną. Pan zwinie niebiosa nie po to, by je zniszczyć, ale by je wskrzesić piękniejszymi. Posłuchaj Dawida proroka: „Ty niegdyś założyłeś ziemię i niebo jest dziełem rąk Twoich; Przeminą one, Ty zaś pozostaniesz… I całe one jak szata się zestarzeją: Ty zmieniasz je jak odzienie i ulegają zmianie” (Ps 102, 26-27… I jeszcze posłuchaj Pana: „Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą” (Mt 24,35); to znaczy, że ciężar rzeczy stworzonych nie równa się ciężarowi słów ich Pana.

Źródło: Katechezy chrzcielne nr 15 (© Evangelizo.org)