Day: 22.07.2023

Autor: Św. Franciszek Salezy (1567-1622), biskup Genewy, doktor Kościoła

Ten, który naprawdę kocha, nie znajduje żadnej innej przyjemności, jak tylko w umiłowanym przedmiocie. W ten sposób święty Paweł mówił: „Wszystko uznaję za stratę” (Flp 3,8) w porównaniu do swego Zbawiciela. A czy Oblubienica z [Pieśni nad Pieśniami] nie należy cała do swego umiłowanego? „Mój miły jest mój, a ja jestem jego… Czyście widzieli miłego duszy mej?” (2,16; 3,3)…

Sławna Magdalena, tak bardzo kochająca, spotkała aniołów przy grobie, którzy niewątpliwie przemawiali do niej po anielsku, to znaczy łagodnie, pragnąc ukoić jej udrękę, w jakiej się znajdowała. Wręcz przeciwnie, cała zapłakana, nie potrafiła znaleźć pociechy ani w ich łagodnych słowach, ani w blasku ich ubrań, ani w niebiańskiej łasce ich postawy, ani w przyjemnym pięknie ich twarzy. Ale, zalana łzami, mówi: „Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono”. Odwracając się, ujrzała swego słodkiego Zbawiciela, lecz pod postacią ogrodnika, którym nie mogło się zadowolić jej serce, przepełniona bowiem śmiercią Nauczyciela, nie pragnie kwiatów, a przez to i ogrodnika. W jej sercu znajduje się krzyż, gwoździe, ciernie. Ona szuka swego Ukrzyżowanego. „Mój drogi ogrodniku — mówi, jeśli posadziłeś mojego umiłowanego zmarłego Pana jakby zwiędłą lilię między twoimi kwiatami, to powiedz mi szybko, a ja go zabiorę”.

Ale jak tylko nazywa ją po imieniu, ona, rozpromieniona, woła: „Bóg, mój Pan”! … Aby lepiej wysławiać tego królewskiego Ukochanego, dusza będzie „szukać zawsze Jego oblicza” (Ps 105,4), to znaczy z troskliwą i żarliwą uwagą wyszukuje wszelkich oznak piękna i doskonałości, które są w Nim, doskonaląc się w tym słodkim poszukiwaniu pobudek, które nieustanie popychają ją do znajdowania coraz większego upodobania w niepojętym Pięknie, które kocha.

Źródło: Traktat o Bożej miłości, 5,7 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Augustyn (354–430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

„Jezus rzekł do niej: Nie dotykaj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca”. Te słowa zawierają prawdę, której powinniśmy się przyjrzeć z wielką uwagą. Jezus uczy wiary tę kobietę, która uznała w Nim nauczyciela i takim tytułem Go obdarzyła. Boski ogrodnik siał ziarno gorczycy w sercu Marii Magdaleny, tak jakby to zrobił w ogrodzie… Co zatem oznacza: „Nie dotykaj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca?” […]

Tymi słowami Jezus chciał, żeby wiara w Niego – wiara, którą się Go dotyka duchowo, rosła aż do uwierzenia, że On i Ojciec są jednym (J 10,30). Bo ten, który postępuje w Nim, aż do uwierzenia, że jest równy Ojcu, dochodzi w pewien sposób aż do Ojca, w sekrecie swej duszy. W przeciwnym razie nie dotyka się Chrystusa tak, jak On tego chce, to znaczy, nie wierzy się w Niego tak, jak On o to prosi.

Maria mogła wierzyć w Niego, sądząc jednocześnie, że nie jest równy Ojcu, czego zabraniają jej te słowa: „Nie dotykaj Mnie”. To znaczy: „Nie wierz we mnie z takim nastawieniem, jakie masz. Nie ograniczaj się do myślenia, kim stałem się dla ciebie, lecz myśl także o Tym, który ciebie stworzył”. Jakże nie miałaby wierzyć na sposób ludzki w Tego, którego opłakiwała jako człowieka? „Jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca – ,mówił do niej. Dotkniesz mnie, kiedy uwierzysz, że jestem Bogiem i że jestem doskonale równy Ojcu”.

Źródło: Homilie do Ewangelii św. Jana, nr 121, 3 (© Evangelizo.org)