Day: 13.07.2023

Autor: Św. Efrem (ok. 306-373), diakon w Syrii, doktor Kościoła

„Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi!” (Łk 10,5), aby Pan sam mógł wejść i tam przebywać, jak przy Mary… To pozdrowienie jest tajemnicą wiary, która promieniuje w świecie; przez nią nienawiść jest zagaszona, wojna zatrzymana, a ludzie się wzajemnie szanują. Efekt tego pozdrowienia jest zakryty jakby welonem, mimo prefiguracji tajemnicy zmartwychwstania…, która pojawia się za każdym razem, kiedy wstaje dzień, a świt przegania noc. Od tego momentu, kiedy Chrystus posłał swoich uczniów za pierwszym razem, ludzie zaczęli dawać i otrzymywać to pozdrowienie – źródło uzdrowienia i błogosławieństwa…

To pozdrowienie, ze swoją ukrytą mocą, jest wystarczające dla wszystkich ludzi. To dlatego nasz Pan posłał je wraz z uczniami jako zwiastuna, aby wprowadzało pokój i, niesione głosem apostołów – posłańców, przygotowywało im drogę. Było ono siane we wszystkich domach…; wchodziło do wszystkich, którzy je usłyszeli, aby rozpoznać swoje dzieci. Pozostawało w nich, ale oskarżało tych, którzy byli mu obcy, bo go nie przyjmowali.

To pozdrowienie pokoju nie wyczerpywało się, tryskało z apostołów na ich braci, odkrywając niewyczerpane skarby Pana… Obecna w tych, którzy je dawali i przyjmowali, ta zapowiedź pokoju nie była poddana ani zmniejszeniu, ani podziałowi. Od Ojca głosiła, że jest blisko wszystkich i we wszystkich; z posłannictwa Syna objawiała, że jest całkowicie przy wszystkich, nawet jeśli jej koniec jest przy Ojcu. Nie przestaje głosić, że nie ma już niedomówień i że prawda nareszcie przegania cienie.

Źródło: Diatessaron 8, 3-4 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Cyprian (ok. 200–258), biskup Kartaginy, męczennik

Duch Święty ostrzega nas w taki sposób: „Jakim ma być człowiek, co miłuje życie i pragnie dni, by zażywać szczęścia? Powściągnij swój język od złego, a twoje wargi od słów podstępnych! Odstąp od złego, czyń dobro; szukaj pokoju, idź za nim!” (Ps 34,13-15) Syn pokoju powinien szukać pokoju i iść za nim. Kto zna i kocha więzy miłości, powinien zachować swój język od zła i kłótni. Do swoich boskich nakazów i nauki o zbawieniu Pan, w przeddzień Męki, dorzucił kolejne: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam” (J 14,27). Takie oto dziedzictwo nam zostawił: wszelkie dary, wszelkie nagrody, jakie nam obiecał, są związane z zachowaniem pokoju. Jeśli jesteśmy dziedzicami Chrystusa, pozostajemy zatem w pokoju Chrystusa; jeśli jesteśmy dziećmi Bożymi, powinniśmy zachowywać pokój: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9). Dzieci Boże powinny być nastawione pokojowo, ciche sercem, proste w słowach, doskonale zgodne w miłości, wiernie zespolone więzami jedności.

Ta jedność istniała niegdyś w czasach apostołów (Dz 4,32). Podobnie nowy lud wierzących zachowuje przykazania Pana i podtrzymuje miłość. Dowodzi tego fragment Pisma: „Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących” (Dz 4,32). I jeszcze: „Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego” (1,14). Stąd skuteczność ich modlitw, stąd ufność, że otrzymają wszystko, o co poproszą miłosiernego Pana.

Źródło: O jedności Kościoła, § 24 (© Evangelizo.org)