Autor: Izaak Syryjczyk (VII wiek), mnich z okolic Mosul

Opatrzność Boża, która czuwa, by każdemu z nas dać to, co dobre, doprowadziła do tego, byśmy byli skłonni do pokory . Bo jeśli chlubisz się łaskami Opatrzności, to ona cię opuszcza i upadasz… Wiedz zatem, że nie należy do ciebie, ani do twojej cnoty opierać się złym wpływom, lecz jedynie łaska cię trzyma w swej dłoni, abyś niczego się nie obawiał.

Pokora, nawet bez dzieł, zmazuje wiele win. Ale odwrotnie, dzieła bez niej niczemu nie służą, a co więcej, powodują wiele zła. Staraj się zatem otrzymać przez pokorę odpuszczenie twych niesprawiedliwości. Tym, czym sól jest dla pożywienia, tym pokora jest dla każdej cnoty. Może ona złamać potęgę licznych grzechów… Jeśli ją posiadamy, czyni ona z nas synów Bożych i prowadzi nas do Boga nawet bez pomocy dobrych dzieł. To dlatego poza nią wszystkie nasze uczynki są próżne, próżne są cnoty i troski.

Źródło: Mowy ascetyczne, pierwsza seria nr 49