Autor: Liturgia łacińska
O Mądrości, która wyszłaś z ust Najwyższego, Ty obejmujesz wszechświat od końca do końca i wszystkim rządzisz z mocą i słodyczą, przyjdź i naucz nas dróg roztropności.
O Adonai, Wodzu Izraela, Tyś w krzaku gorejącym objawił się Mojżeszowi i na Syjonie dałeś mu Prawo, przyjdź nas wyzwolić swym potężnym ramieniem.
O Korzeniu Jessego, który się wznosisz jako znak dla narodów, przed Tobą zamilkną królowie, a ludy będą się modlić do Ciebie, przyjdź nas wyzwolić, już dłużej nie zwlekaj.
O Kluczu Dawida i Berło domu Izraela, Ty który otwierasz, a nikt zamknąć nie zdoła, zamykasz, a nikt nie otworzy, przyjdź i wyprowadź z więzienia człowieka pogrążonego w cieniu śmierci.
O Wschodzie, Blasku światłości wieczystej i Słońce sprawiedliwości, przyjdź i oświeć żyjących w mroku i cieniu śmierci.
O Królu narodów przez nie upragniony, kamieniu węgielny Kościoła, przyjdź, zbaw człowieka, którego utworzyłeś z prochu ziemi.
O Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco, oczekiwany zbawicielu narodów, przyjdź, aby nas wybawić nasz Panie i Boże.
(Odniesienia biblijne: Pwt 8,3, Pr 8,22nn, Hbr 1,3 / Wj 3, Ex 20 / Iz 11,10, 52,15 / Iz 22,22, 42,7 / Ag 2,7Wlg, Ma 3,20 / Łk 10,24, Iz 28,16, Ef 2,14, Rdz 2,6 / Iz 7,14)
Źródło: Wielkie antyfony, 17-23 grudnia