Autor: Św. Augustyn (354 – 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

Święty Wawrzyniec był diakonem w Rzymie. Prześladowcy Kościoła zażądali od niego wydania skarbów Kościoła, a on, aby otrzymać prawdziwy skarb w niebie, znosił cierpienia, o których nie można słuchać bez uczucia grozy: został położony na kracie nad ogniem… Jednakże znosił wszelkie boleści fizyczne dzięki nadzwyczajnej sile, którą czerpał w miłości i pomocy Tego, który uczynił go niewzruszonym: „Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili” (Ef 2,10).

Oto co spowodowało gniew prześladowców… Wawrzyniec powiedział: „Dajcie mi wozy, abym mógł wam przywieźć skarby Kościoła”. Dano mu wozy, napełnił je ubogimi i powrócił, mówiąc: „Oto skarby Kościoła”.

Nic nie jest bardziej prawdziwe, bracia: w potrzebach ubogich znajdują się wielkie skarby chrześcijan, jeśli zrozumiemy, jak pomnażać to, co posiadamy. Ubodzy są zawsze przed nami, jeśli powierzymy im nasze skarby, nie utracimy ich.

Źródło: Kazanie 302, na święto świętego Wawrzyńca (© Evangelizo.org)