Day: 14.04.2020
Przed wieczorem…
– Chciałabym Cię uwielbiać także w nocy podczas snu.
† Jeśli tego pragniesz, to tak jest… choć nie zauważasz. Intencja jest rzeczywistością. Czyż tego nie wiesz?
A.Lenczewska Świadectwo
Wtorek Wielkanocny
DZIEŃ 5
Dusze heretyków i odszczepieńców
Dziś sprowadź mi dusze heretyków i odszczepieńców, i zanurz ich w morzu miłosierdzia Mojego; w gorzkiej męce rozdzierali mi ciało i serce, to jest Kościół mój. Kiedy wracają do jedności z Kościołem, goją się rany Moje i tym sposobem ulżą mi męki.
Jezu najmiłosierniejszy, który jesteś dobrocią samą, Ty nie odmawiasz światła proszącym Ciebie, przyjm do mieszkania najlitościwszego Serca swego dusze heretyków i dusze odszczepieńców, i pociągnij ich swym światłem do jedności z Kościołem, i nie wypuszczaj ich z mieszkania najlitościwszego Serca swego, ale spraw, aby i oni uwielbili hojność miłosierdzia Twego.
I dla tych co podarli szatę Twej jedności,
Płynie z serca Twego zdrój litości.
Wszechmoc miłosierdzia Twego, o Boże,
I te dusze z błędu wyprowadzić może.
Ojcze Przedwieczny, spójrz okiem miłosierdzia na dusze heretyków i odszczepieńców, którzy roztrwonili dobra Twoje i nadużyli łask Twoich , trwając uporczywie w swych błędach. Nie patrz na ich błędy, ale na miłość Syna swego i na gorzką mękę Jego, którą podjął dla nich, gdyż i oni są zamknięci w najlitościwszym Sercu Jezusa. Spraw, niech i oni wysławiają wielkie miłosierdzie Twoje na wieki wieczne. Amen. (1218-1219)
Koronka do Miłosierdzia Bożego
J 20, 11-18
W jak wielkim szoku musiała być Maria Magdalena, skoro nie rozpoznała Twarzy ukochanego Nauczyciela i Mistrza. Przecież znała Go bardzo dobrze. Przecież wpatrywała się w Niego wiele razy, słuchając Jego nauczania. Przecież tak bardzo Go kochała – a teraz żal i rozpacz, które odbierają jej prawdziwe postrzeganie świata, fałszują również prawdziwe Oblicze Jezusa Zmartwychwstałego. Dopiero wezwanie po imieniu, na nowo rozpala nadzieję i odmienia spojrzenie Marii Magdaleny.
Dziś, kiedy cały świat został sparaliżowany przez niewidocznego wirusa, kiedy z każdego zakamarka wychyla się rozpacz, przerażenie, poczucie niepewności, bezradności i opuszczenia, a zewsząd docierają dramatyczne statystyki, płacz cierpiących i tych co nie mogą pożegnać swoich bliskich, kiedy każdy z nas jest traktowany jak potencjalny nosiciel choroby – naprawdę trudno dostrzegać i rozpoznawać miłujące spojrzenie i głos Zmartwychwstałego.
Trzeba nam jednak mimo wszystko inaczej spojrzeć na to, co się wokół dzieje. Trzeba nam gorliwiej prosić, by Pan Jezus wzywał nas nieustannie po imieniu i uczył na nowo rozpoznać Jego Świętą Twarz. By ożywiał w nas nadzieję i pewność, że Jego wezwanie, Jego głos, daje prawdziwy pokój serca i rozwiewa wszelkie mroki zwątpienia i rozpaczy.
Panie Jezu, Zmartwychwstały, Obecny wśród nas, Ty który JESTEŚ, otwieraj proszę moje oczy i pozwalaj mi widzieć, pozwalaj mi zobaczyć Twoją ukochaną Twarz i cieszyć się Twoją Obecnością!
«Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których Pan, Bóg nasz, powoła». Dz 2, 38-39
Człowiekowi koniecznie potrzebne jest miłujące spojrzenie Chrystusa. Może najbardziej w chwili doświadczenia, upokorzenia, prześladowania, klęski – wtedy gdy nasze człowieczeństwo zostaje jakby przekreślone w oczach ludzkich, znieważone i podeptane – wtedy świadomość tego, że (…) Chrystus miłuje każdego i zawsze, (…) pozwala nam przetrwać. św. Jan Paweł II
Niektórzy mówią “święta, święta i po świętach…” I chociaż te Święta były niezwykle wyjątkowe i takie jakby trochę smutne, to jednak weszliśmy z radosnym Alleluja w okres wielkanocny.
Kiedyś też mi się zdarzało zrzędzić, że już po świętach i trzeba wrócić na wytarte, do bólu znajome tory… Kiedy jednak Zmartwychwstały Chrystus stał się naprawdę moim Panem i Zbawcą, kiedy Jego Święty Duch zaczął wypełniać moje serce pragnieniem trwania i uwielbiania Dobrego Boga w każdej sytuacji i położeniu, to każdy dzień jest świętem 😍
Potrzeba tylko (albo aż) abyś uwierzył Bożemu Słowu, abyś podjął współpracę z Jego łaską nie zważając na to, że rozum może się buntować. Czas zacząć patrzeć oczami serca, które widzą znacznie szerzej i głębiej. Które nie zniechęcają się porażkami, niesprzyjającymi okolicznościami. Które nie przerażają się czasem pandemii i ogólnie panującego lęku. Które są wrażliwe na ludzkie cierpienie, oddając najlepszą cząstkę siebie. Czas pozwolić Zmartwychwstałemu Panu naprawdę działać w swoim życiu.
Codziennie się nawracam i codziennie mam świadomość, że długa droga przede mną… ale gorąco ufam Bożym obietnicom i wytrwale dążę ku Światłu – póki mogę, póki jest czas na powstawanie i na przemianę.
Panie Jezu, proszę Cię dzisiaj za duszę śp. Krysi, która wczoraj po ciężkiej i bezlitosnej chorobie zakończyła swoją ziemską wędrówkę… proszę, abyś wprowadził Ją do Domu Ojca, aby Jej nieśmiertelna dusza mogła zaznać pokoju i radości Nieba 😇
Nawracajmy się, przyznając się do Zmartwychwstałego Chrystusa, aby On kiedyś mógł powiedzieć o nas, że prawdziwie należymy do Niego!
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, według nadziei pokładanej w Tobie!
Dobrego dnia 🌞 Basia Kumor ❤️+
Autor: Św. Maksym Wyznawca (ok 580-662), mnich i teolog
Kto uważa, że Pan jest jedynie Stworzycielem bytów, które się tworzą i podlegają zepsuciu, nie rozpoznaje Go. Widzi w Nim ogrodnika jak Maria Magdalena. To dlatego, dla jego dobra, Mistrz unika kontaktu z takim człowiekiem. Mówi mu: „Nie zatrzymuj Mnie”, ponieważ wie, że nie może on wstąpić razem z Nim do Ojca (por. J 20,15-17). Wie, że kto przychodzi do Niego, uważając Go za podlejszego, niż jest w rzeczywistości, robi sobie krzywdę.
Ci, którzy przybyli z Galilei, zamknęli drzwi z obawy przed Żydami i usiedli w sali na górze (J 20,19-20), to znaczy ci, którzy przybyli z krainy objawienia, poszli się ukryć, z obawy przed duchami zła, na wyżynach boskich kontemplacji i zamknęli swoje zmysły, jak zamyka się drzwi. Otrzymują oni Boga, Słowo Boże, które przyszło do nich, nie wiedząc jak, i objawiło się im poza postrzeganiem zmysłowym, dając im niewzruszoność jako pokój, Ducha Świętego swoim tchnieniem, moc wypędzania złych duchów i ukazując znaki swoich tajemnic. Dla tych, którzy pragną poznać w ciele Słowo Boże, Pan nie wstępuje do Ojca. Ale dla tych, którzy Go szukają w Duchu na wyżynach kontemplacji, Pan wstępuje do Ojca.
Nie zatrzymujmy zatem na dole Tego, który dla nas zstąpił, w swojej miłości do człowieka, ale bądźmy z Nim na wysokościach, wstępując do Ojca, pozostawiając na ziemi sprawy ziemskie, abyśmy nie usłyszeli tych słów, wypowiedzianych do Żydów: „Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie” (J 8,21). Bo bez Słowa nie można iść do Ojca Słowa.
Źródło: Centurie o teologii II, nr 45-47 (© Evangelizo.org)