Autor: Liturgia syryjska

Ciebie, Janie, uznajemy za nowego Mojżesza, ponieważ ty widziałeś Boga, nie w symbolu, ale w absolutnej klarowności. Na ciebie patrzymy jak na nowego Jozuego: ty nie przeszedłeś Jordanu z jednego brzegu na drugi, ale, dzięki wodom Jordanu, przeprowadziłeś ludzi z jednego świata na drugi… Ty jesteś nowym Samuelem, który nie namaścił Dawida, ale ochrzcił Syna Dawida. Ty jesteś nowym Dawidem, który nie był prześladowany przez złego króla Saula, ale został zabity przez Heroda. Ty jesteś nowym Eliaszem, karmionym na pustyni nie chlebem przyniesionym przez kruka, ale szarańczą i miodem przez Boga. Ty jesteś nowym Izajaszem, który nie powiedział: „Oto Panna pocznie i porodzi”, ale ogłosiłeś przed wszystkimi: „Oto ona, która porodziła Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata” (J 1,29)…

Błogosławiony jesteś Janie, wybrańcu Boży, który położyłeś swoją dłoń na twoim Nauczycielu, chwyciłeś w swoje dłonie płomień, którego blask zatrząsnął aniołami! Gwiazdo poranna (por. Lb 24,17), ukazałeś światu prawdziwy poranek, radosny świt (por. Ps 30,6), objawiłeś dzień chwały. Płonąca lampo (J 5,35), wskazałeś na Światło, które nie ma sobie równych. Zwiastunie wielkiego pojednania Ojca (Iz 9,5 LXX), archanioł Gabriel został posłany przed tobą, aby obwieścić cię Zachariaszowi, jako owoc przewyższający jego oczekiwania… Największy spośród synów ludzkich (Mt 11,11), wychodzisz naprzeciw Emmanuelowi, który wykracza poza wszelkie stworzenie. Pierworodny synu Elżbiety, poprzedzasz Pierworodnego wobec wszelkiego stworzenia (Kol 1,15).

Źródło: Hymn przypisany świętemu Efremowi (ok. 306-373), diakonowi w Syrii, doktorowi Kościoła (© Evangelizo.org)