Day: 08.06.2022

Autor: Św. Augustyn (354 – 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

Bracia, „Śpiewajcie pieśń nową Panu” (Ps 149,1). Staremu człowiekowi stara pieśń; nowemu człowiekowi nowa pieśń. Stare przymierze – stara pieśń; nowe przymierze – nowa pieśń. Obietnice starego przymierza dotyczą porządku czasowego i ziemskiego. Ci, którzy są przywiązani do rzeczy ziemskich, śpiewają starą pieśń. Aby śpiewać pieśń nową, trzeba kochać dobra wieczne. Ta miłość jest jednocześnie nowa i wieczna; zawsze nowa, ponieważ nigdy się nie starzeje.

Ale jak się zastanowić, ta miłość jest dawna; jakże zatem mogłaby być nowa? Bracia, czy życie wieczne zrodziło się wczoraj? Życie wieczne, to Chrystus, a jako Bóg, nie urodził się wczoraj. Ponieważ „Na początku było Słowo… i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało” (J 1,1nn). Skoro czynił rzeczy dawne, to kim jest, jeśli nie wiecznym, współwiecznym z Ojcem? To my, przez grzech, wpadliśmy w starzenie się… Człowiek starzeje się w następstwie grzechu; a odnawia się dzięki łasce Bożej. Ci wszyscy, którzy są w taki sposób odnowieni w Chrystusie, śpiewają nową pieśń, ponieważ zaczynają umacniać się w życiu wiecznym.

Źródło: Mowa o psalmach, Ps 149 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Jan Chryzostom (ok. 345-407), kapłan w Antiochii, potem biskup Konstantynopola, doktor Kościoła

Chcecie się dowiedzieć w jaki sposób Jezus Chrystus przychodzi, nie znosząc Prawa i proroków, ale raczej by ich potwierdzić i uzupełnić? Potwierdził przepowiednie proroków swoimi uczynkami. Stąd wyrażenie, które często pojawia się u świętego Mateusza: „Tak miało się spełnić słowo proroka” […]

Co do Prawa, to wypełnił je na trzy sposoby. Po pierwsze, nie zaniedbując żadnego z przykazań. Oznajmił Janowi Chrzcicielowi: „Tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe” (Mt 3,15), a Żydom mówił: „Kto z was udowodni Mi grzech?” (J 8,46) […]

Po drugie, wypełnił je, ponieważ pragnął mu się poddać dla naszego zbawienia. Co za cud! Poddając się mu, przekazał nam łaskę, abyśmy i my je z kolei wypełniali. Święty Paweł naucza nas tymi słowami: „Kresem Prawa jest Chrystus, dla usprawiedliwienia każdego, kto wierzy” (Rz 10,4). Mówi również, że Zbawiciel potępił grzech w ciele, „aby to, co nakazuje Prawo, wypełniło się w nas, o ile postępujemy nie według ciała” (Rz 8,4). I dalej powtarza: „Czy więc przez wiarę obalamy Prawo? Żadną miarą! Tylko Prawo właściwie ustawiamy” (Rz 3,31). Prawo bowiem dążyło do usprawiedliwienia człowieka, ale nie posiadało takiej mocy. Wtedy przyszedł Chrystus, który jest kresem Prawa, i ukazał nam drogę prowadzącą do usprawiedliwienia, to znaczy, do wiary. W ten sposób wypełnił zamiary Prawa. Litera Prawa nie mogła usprawiedliwić grzesznika, wiara w Jezusa Chrystusa go usprawiedliwi. Oto dlaczego może powiedzieć: „Nie przyszedłem znieść Prawa”.

Spoglądając z bliska, dostrzegamy trzeci sposób wypełnienia. Co to za sposób? Zawarty jest w samych zaleceniach, które miał dać Chrystus: nie obalały przykazań Mojżesza, ale są jedynie ich konsekwencją i naturalnym dopełnieniem.

Źródło: Homilie do Ewangelii św. Mateusza, nr 16 (© Evangelizo.org)