Autor: Czcigodny Pius XII, papież od 1939 do 1958

Przybyliście tutaj w przeddzień dnia, w którym Kościół obchodzi święto Katedry Świętego Piotra w Rzymie. […] Spójrzcie na ambonę, z której pierwszy papież przemawiał do pierwszych chrześcijan, takich jak ja w tej chwili. To tutaj zachęcał ich do czujności wobec diabła, który jak lew ryczący krąży wokół nas i szuka kogo pożreć (1P 5,8-9); to tutaj napominał ich, aby trwali mocno w wierze, aby nie dali się zwieść błędom fałszywych proroków (2P 2,1; 3,17). To nauczanie Piotra jest propagowane przez jego następców i będzie propagowane, niezmienione, przez wieki, ponieważ jest to misja, którą sam Chrystus powierzył głowie Kościoła.

Aby podkreślić powszechny i nieskazitelny charakter tej nauki, siedziba duchowego prymasostwa została, po opatrznościowym przygotowaniu, ustanowiona w Rzymie. Bóg, zgodnie z uwagą naszego poprzednika, św. Leona Wielkiego, przez swoją Opatrzność zgromadził ludy w jednym imperium, którego stolicą był Rzym, aby z niego światło prawdy, objawione dla zbawienia wszystkich ludów, mogło skuteczniej rozprzestrzeniać się na wszystkie jego członki (Kazanie LXXXII c,3-5).

Następcy Piotra, śmiertelni jak wszyscy ludzie, również przemijają, mniej lub bardziej szybko. Ale prymat Piotra zawsze będzie trwał, dzięki szczególnej pomocy, jaką obiecał mu Jezus, powierzając mu zadanie utwierdzania braci w wierze (Łk 22,32). Niezależnie od imienia, twarzy, ludzkiego pochodzenia każdego papieża, to zawsze Piotr żyje w nim, to Piotr kieruje i rządzi, to Piotr przede wszystkim naucza i szerzy światło wyzwalającej prawdy na całym świecie. Doprowadziło to wielkiego świętego oratora do stwierdzenia, że Bóg ustanowił wieczną ambonę w Rzymie: „Piotr będzie żył w swoich następcach; Piotr zawsze będzie przemawiał ze swojej ambony”. (Bossuet, „Kazanie o jedności Kościoła”, 1).

Źródło: Audiencja z 17 stycznia 1940 (© Evangelizo.org)