Month: czerwiec 2022

Autor: Św. Jan Chryzostom (ok. 345-407), kapłan w Antiochii, potem biskup Konstantynopola, doktor Kościoła

Zobaczcie, jakie obietnice czyni nam Jezus Chrystus i jak bardzo Jego zalecenia są pożyteczne dla nas, skoro uwalniają nas od tak wielkich nieszczęść. Zło, które wam sprawiają bogactwa – mówi – to nie tylko uzbrojenie złodziei przeciw wam i napełnienie waszego ducha gęstymi ciemnościami. Największą raną, jaką zadają, jest oderwanie was od błogosławionego służenia Jezusowi Chrystusowi i zrobienie z was niewolników zimnego i nieożywionego metalu…

„Nie możecie służyć Bogu i Mamonie”. Drżyjmy, bracia, na myśl, że zmuszamy Jezusa Chrystusa, by mówił nam o pieniądzach jak o bóstwie przeciwstawnym Bogu! Ale, powiecie, czy dawni patriarchowie nie znaleźli sposobu służenia zarazem Bogu i mamonie? Wcale nie. Ale jakże zatem Abraham, jakże Hiob mogli zabłysnąć swoją wspaniałością? Odpowiem wam, że nie trzeba rozróżnić tych, posiadali bogactwa i tych, którzy dali się bogactwu posiąść. Hiob był bogaty; posługiwał się pieniędzmi, ale nie służył im; był ich panem, a nie wielbicielem. Uważał, nie przywiązywał się do swego dobra, spoglądał na nie jak zarządca, a nie jak właściciel… I dlatego nie zmartwił się, kiedy je stracił.

Źródło: Homilie do Ewangelii św. Mateusza, nr 21, 1 ; PG 57, 294-296 (© Evangelizo.org)

Autor: Sobór Watykański II

My, Ojcowie XXI Soboru ekumenicznego Kościoła katolickiego…, z pełną świadomością naszej misji wobec ludzkości, zwracamy się z szacunkiem i ufnością do tych, którzy trzymają w swoich dłoniach przyszłość ludzi na tej ziemi, do depozytariuszy doczesnej władzy.

Głosimy to otwarcie: oddajemy cześć waszemu autorytetowi i waszej zwierzchności; szanujemy waszą funkcję; uznajemy wasze sprawiedliwe prawa, poważamy tych, którzy je ustanawiają i wcielają w życie. Ale mamy jedno słowo do Was, szczególnie święte: jedynie Bóg jest wielki. Bóg jest początkiem i końcem. Bóg jeden jest źródłem waszego autorytetu i podstawą waszych praw.

Ponieważ do Was należy tworzenie ładu i pokoju między ludźmi. Ale nie zapominajcie: to Bóg, Bóg prawdziwy i żywy, jest Ojcem ludzi. A Chrystus, Jego przedwieczny Syn, przybył nam powiedzieć i nauczyć nas, że jesteśmy braćmi (Mt 23,8). To On jest wielkim twórcą ładu i pokoju na ziemi, bo to On prowadzi historię ludzką i On jedynie może odwieść serca od złych skłonności, które rodzą wojnę i nieszczęścia. To On błogosławi chleb ludzkości, uświęca jej pracę i cierpienie, daje jej radość, której Wy nie możecie jej dać, i pociechę w boleściach, których nie możecie złagodzić. W waszym doczesnym i ziemskim mieście buduje tajemniczo swoje miasto, wieczne i duchowe – swój Kościół.

Źródło: Orędzie do rządzących państwami

Autor: Św. Jan Kasjan (ok. 360-453), założyciel klasztoru w Marsylii

Rozeznanie jest w rzeczy samej jak oko i lampa duszy, wedle tego słowa Ewangelii: „Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności” (Mt 6,22-23). Rozeznanie bada wszelkie pomysły i działania człowieka, odrzuca i rozprasza to, co jest złe i niemiłe Bogu, zachowując w ten sposób od zbłąkania.

To także rozeznanie Apostoł nazywa słońcem: „Niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce” (Ef 4,26). Uważamy je także za ster naszego życia, jak jest napisane: „Z braku rządów naród upada” (por. Prz 11,14). W rozeznaniu spoczywa mądrość, w nim roztropność i rozsądek, bez których nie możemy zbudować naszego wewnętrznego domu, ani zgromadzić duchowych bogactw, jak powiedziane: „Dom się buduje mądrością, a roztropnością – umacnia; rozsądek napełnia spichlerze” (por. Prz 24,3-4). Jest stałym pokarmem dorosłych, których umysł ma w zwyczaju rozróżnianie dobra i zła (por. Hbr 5,14). Te wszystkie teksty jasno ukazują, że bez charyzmatu rozeznania cnota nie może się umacniać i trwać, ponieważ to rozeznanie rodzi i zachowuje wszystkie cnoty…

Starajmy się zatem z całej mocy ze wszystkich sił nabyć charyzmat rozeznania, który może nas zachować bezpiecznie z dala od dwóch przeciwnych przesad. Jak bowiem nauczają Ojcowie, przesada w jedną lub w druga stronę jest jednakowo szkodliwa… Dzięki tej nauce i wielu innym święty abba Mojżesz napełnił nas radością, tak że możemy sławić Pana, który daje prawdziwą mądrość tym, którzy trwają w bojaźni. Jemu cześć i chwała na wieki wieków. Amen

Źródło: Ustawy życia mnichów oraz leczenie ośmiu głównych grzechów, nr 2 (© Evangelizo.org)

Autor św. Tomasz z Akwinu (1225-1274), teolog dominikański, doktor Kościoła

Boże wszechmogący i przedwieczny, oto zbliżam się do sakramentu Twojego jedynego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Chory, przychodzę do lekarza, od którego zależy moje życie; zbrukany – do źródła miłosierdzia, niewidomy – do ogniska światła wiecznego, ubogi i pozbawiony wszystkiego – do Pana nieba i ziemi.

Błagam Cię zatem o Twoją ogromną, niewyczerpaną hojność, abyś raczył uzdrowić mnie z moich kalectw, obmył mnie z brudów, oświecił moje zaślepienie, uzupełnił moje braki, zakrył moją nagość; a także, bym mógł otrzymać chleb aniołów (Ps 76,25), Króla nad królami, Pana nad panami (1 Tm 6,15), z całym szacunkiem i pokorą, całą skruchą i pobożnością, czystością i wiarą, stanowczością zamiaru i prawością intencji, czego wymaga zbawienie mojej duszy.

Daj mi, proszę, nie tylko przyjmować jedynie sakrament Ciała i Krwi Pańskiej, ale i całą moc oraz skuteczność tego sakramentu. Boże pełen słodyczy, daj mi tak dobrze przyjmować Ciało Twego jedynego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa — to ciało rzeczywiste, które otrzymał od Dziewicy Maryi, bym zasłużył na zjednoczenie z Jego Ciałem mistycznym i został policzony między Jego członkami.

Ojcze, pełen miłości, udziel mi łaski, abym tego Syna, którego przyjmę teraz ukrytego, co przystoi mojemu stanowi podróżującego, mógł kontemplować twarzą w twarz i na zawsze, Jego, który będąc Bogiem, żyje i króluje razem z Tobą w jedności Ducha Świętego na wieki wieków. Amen

Źródło: Modlitwy (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Augustyn (354 – 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

To, co widzicie na ołtarzu Bożym… to chleb i kielich: o tym informują was wasze oczy. Ale wiara poucza was, że ten chleb to Ciało Chrystusa, a ten kielich to Krew Chrystusa. Tych kilka słów wystarczy może waszej wierze, ale wiara pragnie się kształcić… Jak ten chleb jest Jego ciałem, a ten kielich, lub raczej jego zawartość, może być Jego krwią?

Bracia, to właśnie nazywa się sakramentami: wyrażają one coś innego, niż to, co jawi nam się przed oczami. To, co widzimy, to postać materialna, podczas gdy to, co pojmujemy, jest owocem duchowym. Jeśli pragniecie zrozumieć, czym jest ciało Chrystusa, posłuchajcie apostoła Pawła, który mówi do wiernych: „Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami” (1Kor 12,27). Jeśli zatem wy jesteście ciałem Chrystusa i jego członkami, to to, co znajduje się na ołtarzu Pańskim, jest symbolem tego, czym jesteście. Oto tajemnica, którą otrzymujecie. Odpowiadacie „Amen” temu, czym jesteście i tą odpowiedzią podpisujecie się pod tym. Mówi się wam: „Ciało Chrystusa”, a wy odpowiadacie: „Amen”, Bądźcie zatem członkami ciała Chrystusowego, aby to „Amen” odpowiadało prawdzie.

Dlaczego zatem ciało jest w chlebie? Także tutaj nie mówmy niczego od nas, słuchajmy znowu apostoła który, wspominając o sakramencie, mówi nam: „Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało” (1Kor 10,17). Zrozumcie to i trwajcie w radości: jedności, prawdzie, pobożności,miłości! „Jeden jest chleb”: kto jest tym jedynym chlebem? „My, liczni, tworzymy jedno Ciało”. Pamiętajcie, że chleba nie robi się z jednego ziarna. ale z wielu… Bądźcie zatem tym, co widzicie, i otrzymujcie to, czym jesteście.

Źródło: Kazanie 272, do nowoochrzczonych, o sakramencie (© Evangelizo.org)