Autor: Św. Grzegorz z Nareku (ok. 944 – ok.1010), mnich i poeta ormiański
Liczne są moje długi, przekraczają wszelką liczbę,
jednakże nie są tak zadziwiające, jak Twoje miłosierdzie.
Różnorakie są moje grzechy,
ale są zawsze mniejsze, w porównaniu z Twoim miłosierdziem…
Któż mógłby zrobić nieco ciemności Twojemu boskiemu światłu?
Jak tak mały cień może rywalizować z Twoimi promieniami, Ty, który jesteś wielki!
Jakże pożądliwość mojego kruchego ciała mogłaby równoważyć Mękę Twojego krzyża?
Jak się jawią w oczach Twojej dobroci, o Wszechmogący,
grzechy całego wszechświata?
Oto są jak… kropla wody,
która spada w Twego obfitego deszczu i wkrótce znika…
To dajesz słońce złym i dobrym,
Spuszczasz deszcz na obu, bez różnicy.
Dla jednych pokój jest wielki, ze względu na oczekiwaną nagrodę…
Ale tym, którzy wolą ziemię
przebaczasz miłosiernie:
dajesz im także lekarstwo życia z pierwszymi: zawsze oczekujesz ich powrotu do Ciebie.
Źródło: Księga modlitw, nr 74 (© Evangelizo.org)