Autor: Św. Grzegorz z Nareku (ok. 944 – ok.1010), mnich i poeta ormiański

Liczne są moje długi, przekraczają wszelką liczbę,

jednakże nie są tak zadziwiające, jak Twoje miłosierdzie.

Różnorakie są moje grzechy,

ale są zawsze mniejsze, w porównaniu z Twoim miłosierdziem…

Któż mógłby zrobić nieco ciemności Twojemu boskiemu światłu?

Jak tak mały cień może rywalizować z Twoimi promieniami, Ty, który jesteś wielki!

Jakże pożądliwość mojego kruchego ciała mogłaby równoważyć Mękę Twojego krzyża?

Jak się jawią w oczach Twojej dobroci, o Wszechmogący,

grzechy całego wszechświata?

Oto są jak… kropla wody,

która spada w Twego obfitego deszczu i wkrótce znika…

To dajesz słońce złym i dobrym,

Spuszczasz deszcz na obu, bez różnicy.

Dla jednych pokój jest wielki, ze względu na oczekiwaną nagrodę…

Ale tym, którzy wolą ziemię

przebaczasz miłosiernie:

dajesz im także lekarstwo życia z pierwszymi: zawsze oczekujesz ich powrotu do Ciebie.

Źródło: Księga modlitw, nr 74 (© Evangelizo.org)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *