Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia. (…) On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami. 2Tm 1, 7. 9

Święci zachęcają wierzących naszych czasów, aby nie cofali się w obliczu trudności, jakie stawia przed nimi wierność wymogom wiary. św. Jan Paweł II

Oklapłam trochę ostatnio… choć pełne żaru słowa św. Pawła znowu stawiają mnie do pionu, to jednak muszę pamiętać, że ciało domaga się odpoczynku… Zatem trzeźwe myślenie nakazuje mi, by wreszcie postarać się chociaż ciut dłużej pospać i zregenerować swoje marne siły 🙂

Przemęczona, obolała i śpiąca będę kiepskim i gnuśnym narzędziem w Bożych rękach, choć wiadomo, że Pan Bóg każdą niemoc może przemienić w siłę – “moc bowiem w słabości się doskonali”

Zatroszczmy się o siebie, bo głupota, nierozwaga i poczucie niezniszczalności, naprawdę może sprowadzić nas na manowce… i zamiast budować Boże królestwo, zaczniemy niszczyć i rujnować świątynię swojego ciała.

Niech nas ogarnie łaska Panie Twa, Duch Twój Święty niech spocznie w nas!

Autor: Katechizm Kościoła Katolickiego

Podstawowa prawda, której Pismo święte i Tradycja nie przestają nauczać i wysławiać, głosi, że „świat został stworzony dla chwały Bożej” . Bóg stworzył wszystko – wyjaśnia św. Bonawentura – „nie po to, by powiększyć chwałę, ale by ją ukazać i udzielić jej”. Jedynym powodem, dla którego Bóg stwarza, jest Jego miłość i dobroć: „Kluczem miłości otworzył swoją dłoń, by dokonać dzieła stworzenia” (św. Tomasz z Akwinu)…

Chwałą Boga jest to, by realizowało się ukazywanie i udzielanie Jego dobroci, ze względu na które został stworzony świat. Uczynić z nas „przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski” (Ef 1, 5-6) – taki był Boży zamysł życzliwości. „Albowiem chwałą Boga jest człowiek żyjący, a życiem człowieka jest oglądanie Boga. Jeśli zatem objawienie się Boga przez dzieło stworzenia dało życie wszystkim istotom, jakie żyją na ziemi, o ileż bardziej objawienie się Ojca przez Słowo daje życie tym, którzy widzą Boga” (św. Ireneusz). Celem ostatecznym stworzenia jest to, by Bóg, „będący Stwórcą wszystkiego, stał się ostatecznie ‘wszystkim we wszystkich’ (1 Kor 15, 28), zapewniając równocześnie i własną chwałę, i nasze szczęście” (Sobór Watykański II).

Źródło: § 293-294 (http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkI-2-1.htm)