Day: 17.05.2023

Autor: Katechizm Kościoła Katolickiego

„Czym jest nasz duch, to znaczy nasza dusza, dla członków ciała, tym jest Duch Święty dla członków Chrystusa, dla Ciała Chrystusa, którym jest Kościół” (św. Augustyn)… Duch Święty czyni Kościół świątynią Boga żywego” (2 Kor 6,16). „Istotnie, samemu Kościołowi został powierzony dar Boży… W nim zostało złożone zjednoczenie z Chrystusem, to znaczy Duch Święty, zadatek niezniszczalności, utwierdzenie naszej wiary i drabina wstępowania do Boga… Bowiem tam, gdzie jest Kościół, jest także Duch Boży; a tam, gdzie jest Duch Boży, tam jest Kościół i wszelka łaska” (św. Ireneusz).

Duch Święty… na różne sposoby buduje całe Ciało w miłości: przez Słowo Boże…, przez chrzest, przez który formuje Ciało Chrystusa (1Kor 12,13); przez sakramenty, które dają wzrost i uzdrowienie członkom Chrystusa; przez „łaskę daną Apostołom, która zajmuje pierwsze miejsce wśród Jego darów” (Sobór Watykański II, LG 7); przez cnoty, które pozwalają działać zgodnie z dobrem, a wreszcie przez wiele łask nadzwyczajnych (nazywanych „charyzmatami”), przez które czyni wiernych „zdatnymi i gotowymi do podejmowania rozmaitych dzieł lub funkcji mających na celu odnowę i dalszą pożyteczną rozbudowę Kościoła” (LG 12).

Charyzmaty, zarówno nadzwyczajne, jak również proste i zwyczajne, są łaskami Ducha Świętego, bezpośrednio lub pośrednio służącymi Kościołowi; zostają udzielone w celu budowania Kościoła, dla dobra ludzi oraz ze względu na potrzeby świata.

Źródło: § 797-799

Autor: Katechizm Kościoła Katolickiego

„Tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży” (1 Kor 2, 11). Teraz Jego Duch jest Tym, który objawia Boga, pozwala nam poznać Chrystusa, Słowo Boga, Jego żywe Słowo, ale nie wypowiada samego siebie. Ten, który „mówił przez proroków” (Credo), pozwala nam usłyszeć Słowo Ojca. Jego samego jednak nie słyszymy. Poznajemy Go, gdy objawia nam Słowo i czyni nas zdolnymi do przyjęcia Go w wierze. Duch Prawdy, który „odsłania” nam Chrystusa, nie mówi „od siebie” (J 16, 13). Takie prawdziwie Boskie wyniszczenie wyjaśnia, dlaczego Go „świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna” (J 14,17), podczas gdy znają Go wierzący w Chrystusa, ponieważ w nich przebywa.
Kościół, wspólnota żyjąca w wierze Apostołów, który tę wiarę przekazuje, jest miejscem naszego poznania Ducha Świętego:

• w Pismach, które On natchnął;
• w Tradycji, której zawsze aktualnymi świadkami są Ojcowie Kościoła;
• w Nauczycielskim Urzędzie Kościoła, któremu On asystuje;
• w liturgii sakramentalnej, w której przez jej słowa i symbole Duch Święty prowadzi nas do komunii z Chrystusem;
• w modlitwie, w której wstawia się za nami;
• w charyzmatach i urzędach, które budują Kościół;
• w znakach życia apostolskiego i misyjnego;
• w świadectwie świętych, w którym ukazuje swoją świętość i kontynuuje dzieło zbawienia.

Źródło: § 687-688

Autor: Św. Cyryl Jerozolimski (ok. 315 – 386), biskup Jerozolimy, doktor Kościoła

Ponieważ boskich Pismach wiele różnych rzeczy napisano o „duchu” i należy się obawiać, że niewiedza prowadzi niekiedy do nieporozumienia, ponieważ nie wiadomo, o jakim duchu wspomina tekst biblijny, dobrze jest […] ugruntować swoją wiedzę na temat rodzaju ducha, którego Pismo Święte uznaje za Świętego. […] Wiele rzeczy nazywa się „duchem”. Bo i anioł jest nazwany duchem, i dusza nasza jest nazwana duchem, i ten wiatr, który wieje, jest nazwany duchem, i wielka cnota jest nazwana duchem, […] nawet diabeł, nasz przeciwnik, jest nazwany duchem. […] Wobec tych różnych znaczeń należy uważać, aby nie pomylić jednego z drugim z powodu wieloznaczności.

O naszej duszy w istocie Pismo Święte mówi: „Duch (tchnienie) go opuści, a on (człowiek) wraca do swej ziemi” (Ps 146,4). I o tej samej duszy mówi: „Ten, który ducha tchnął we wnętrze człowieka” (Za 12,1). O aniołach mówi w psalmach: „Ten, który czyni swoich aniołów duchami, a swoje sługi płomieniami ognistymi” (Ps 104,4). Co do wiatru, to mówi: „Wiatr wschodni druzgoce okręty z Tarszisz” (Ps 47,8) i „jak drżą od wichru drzewa w lesie” (Iz 7,2); oraz „ogień, grad, śnieg, mgła, gwałtowny huragan” (Ps 148,8).

O dobrym nauczaniu mówi sam Pan: „Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem” (J 6,63), czyli mają naturę duchową. Duch Święty nie przemawia językiem, ale jako żywa osoba udziela się, by przemawiać mądrością, a wtedy to On sam przemawia i wspomaga.

Źródło: Katechezy chrzcielne nr 16,13 (© Evangelizo.org)