Day: 05.05.2023

NOWENNA KU CZCI MATKI BOŻEJ FATIMSKIEJ

Basia Nowenny 0 Comment

Dzień 2

I Wojna Światowa ogarnęła całą Europę, pokrywając ją siecią zasieków i okopów wojennych. Najtęższe mózgi i ludzka siła – zostały zaangażowane przez tych, którzy chcieli ją wygrać. Jak nigdy dotąd, cała nauka służyła wynalazkom wojennym, wykorzystując wszystkie laboratoria i fabryki, a zbliżający się pokój, miał być jedynie preludium do następnej jeszcze okrutniejszej wojny.

W tym chaosie i nieprawdopodobnym zamieszaniu, Matka Boża wybiera nie uczonych, a prostaczków, nie mężów stanu, a trójkę małych dzieci, nie generałów, a pastuszków.

I ich właśnie uczyniła posłannikami pokoju.

Problemem świata jest to, że jego wielcy wybierają rozwiązania skomplikowane i czyniące zło, a JEJ orędzie jest tak proste i czyste.

Pani Fatimska powiedziała:

Wojna się skończyła i pokój nastanie, jeżeli będziecie się modlić:

O mój Jezu przebacz nam nasze grzechy,

zachowaj nas od ognia piekielnego,

zaprowadź wszystkie dusze do nieba,

i pomóż szczególnie tym,

którzy najbardziej potrzebują Twojego Miłosierdzia.

Jeżeli się nawrócimy…

Jeżeli będziemy odmawiać różaniec…

Módlmy się:

Panie, Boże Wszechmogący, przez wzgląd na Syna Twojego Jednorodzonego, który swoim życiem, śmiercią i zmartwychwstaniem, odkupił nas dla wiecznego zbawienia, błagamy Ciebie, udziel nam łaski abyśmy rozważając tajemnice Różańca Świętego, Błogosławionej Dziewicy Maryi, umieli godnie naśladować to co one zawierają” a otrzymali to co one obiecują. Przez Pana Naszego Jezusa Chrystusa, który żyje i króluje z Bogiem Ojcem w jedności z Duchem Świętym, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Drogowskazy

Basia Komentarz do Słowa (Profeto.pl) 0 Comment

J 14, 1-6

Jakże mamy poznać Pana Jezusa, jeśli się z Nim nie spotykamy? Jakże mamy wierzyć i żyć w pokoju serca, jeśli nie budujemy swojej wiary, jeśli nie karmimy się Słowem i Ciałem Pańskim?

Czasu na działanie coraz mniej, bo każda sekunda przybliża nas do wieczności. Albo jesteś za Chrystusem i podążasz Jego drogą, w Jego światłości i prawdzie, choćby cały świat mówił żeś szalony i niezmiernie błądzisz, albo zostajesz w mroku – gdzie ostatecznie czeka tylko płacz i zgrzytanie zębów… No cóż, dla mnie wybór jest oczywisty.

Pewnie, że pójście Chrystusową drogą wiąże się z ofiarą, wyrzeczeniem, czasem bardzo konkretnym zapieraniem się siebie, z codziennym braniem krzyża doczesności na swoje często już obolałe i pokaleczone ramiona. Trzeba nam sobie jednak ciągle uświadamiać, że nie ma innej drogi ku zbawieniu, że wszystkie te piękne i błyszczące drogowskazy prowadzące wygodną ścieżką na skróty, choć chwilami zdawałoby się równoległą, ostatecznie sprowadzą nas na manowce.

Zaufajmy Panu Jezusowi. Uwierzmy Jego Słowu i pójdźmy za Nim. Nawet w wielkim ucisku, utrapieniu i cierpieniu nie traćmy nadziei, chwytając się Bożych obietnic, Bożej miłości. Nasz Bóg jest wierny i zawsze dotrzymuje słowa, tak jak obiecał.

Panie Jezu, ucz nas przychodzić do Ciebie, tacy jacy jesteśmy w tym momencie swojego życia. Daj nam łaskę, aby przez moc i dary Twojego Ducha, odnajdywać właściwą drogę do Ojca. Najświętsza Panienko, przyprowadzaj nas do swego Syna, trzymaj nas za rękę, jak małe dzieci, bo czasy są bardzo zgubne i łatwo można zmylić drogę.

Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios, zmiłuj się nad nami!

Niebiańska wiadomość na 5.05.2023

Basia Niebiańska wiadomość 0 Comment

«Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie!» «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie». J 14, 1. 6

Jeśli nauczycie się odkrywać Jezusa w Eucharystii, to będziecie umieli odkrywać Go także w waszych braciach i siostrach, a w szczególności w najuboższych. św. Jan Paweł II

Jakże mylą się, jakże błądzą ci, co przemierzają swoje życiowe drogi bez Jezusa.

Smutno mi czasem, gdy patrzę na te ludzkie wybory – szamotanie, okaleczanie siebie i innych, zadawanie ran, które być może nigdy się nie zabliźnią… Na to trwanie w beznadziejnym uporze, stagnacji duchowej, w poczuciu odrzucenia, niedoskonałości, uzależnieniu, zniewoleniu, bez świadomości własnej tożsamości…

Bez zaproszenia Jezusa żadne działania nie mają sensu, bo to będą tylko jakieś namiastki, karykatury, substytuty dzieł, jakie możemy dokonać dzięki Jego błogosławieństwu.

Jezu, modlę się dzisiaj za tych co pobłądzili, co utracili wiarę, albo jeszcze nie otrzymali tej łaski, co wyrzucili Cię ze swego serca, domu, co żyją w kłamstwie o sobie, co nie potrafią odnaleźć drogi do Ciebie. Panie, który jesteś DROGĄ, PRAWDĄ i ŻYCIEM, podnoś nas do życia w Tobie!

Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata, zmiłuj się nad nami!

Chodzić drogą prawdy i życia

Basia Z aplikacji Pismo Święte 0 Comment

Autor: Św. Katarzyna ze Sieny (1347-1380), tercjarka dominikańska, doktor Kościoła, współpatronka Europy

[Święta Katarzyna usłyszała Boga, mówiącego do niej]: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 14,6; 8,12). W innym miejscu mówi moja Prawda, że nikt nie może przyjść do Mnie, tylko przez Niego. I to jest prawda.

Jeśli dobrze pamiętasz, to rzekłem ci i oznajmiłem to samo, chcąc ci wskazać drogę. Jeśli On mówi zatem, że jest drogą, mówi prawdę, i już ci wyjaśniłem, że droga ta jest w kształcie mostu. Rzekł też, że jest prawdą, i tak jest, bo jest jednym ze Mną, który jestem Prawdą najwyższą. Kto za Nim idzie, idzie drogą prawdy i życia. Kto idzie za tą Prawdą, otrzymuje życie łaski i nie może zginąć z głodu, gdyż prawda staje się jego pokarmem. Nie może też upaść w ciemności, bo On jest światłem, wolnym od kłamstwa. Co więcej, prawdą zawstydził i zniszczył kłamstwo, którym diabeł uwiódł Ewę. Kłamstwo to odcięło drogę do nieba, ale Prawda ją naprawiła i umocniła krwią.

Ci, którzy idą tą drogą, są dziećmi Prawdy, bo idą za Prawdą, i przechodzą przez bramę Prawdy i znajdują się zjednoczeni we Mnie z tym, który jest drogą i bramą, Synem moim. Prawdą wieczną, oceanem pokoju.

Źródło: Dar Słowa wcielonego, rozdz XXVII

“Abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”

Basia Z aplikacji Pismo Święte 0 Comment

Autor: Św. Cyryl z Aleksandrii (380-444), biskup i doktor Kościoła

„W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce”… Gdyby mieszkania u Ojca nie były liczne, Pan powiedziałby, że rusza przodem, widocznie by przygotować mieszkania dla świętych. Ale wiedział, że wiele mieszkań było już gotowych i czekały na przybycie przyjaciół Boga. Daje zatem inny powód swego odejścia: przygotować drogę dla naszego wstępowania do tych miejsc w niebie, robiąc przejście, podczas gdy wcześniej ta droga była dla nas nie do przebycia. Bo niebo było całkowicie zamknięte dla człowieka i nigdy żaden byt cielesny nie wszedł do tego najświętszej i najczystszej domeny aniołów.

To Chrystus zapoczątkował dla nas tę drogę w stronę wysokości. Ofiarując samego siebie Bogu Ojcu, jako pierwociny tych, którzy śpią w grobach ziemi, pozwolą ciału wstąpić do nieba i był pierwszym człowiekiem, który pojawił się jego mieszkańcom. Aniołowie nie znali wielkiej i dostojnej tajemnicy intronizacji niebieskiej ciała. Patrzyli ze zdziwieniem i podziwem na to wstępowanie Chrystusa. Niemal poruszeni tym nieznanym widowiskiem, zawołali: „Któż to jest Ten, który przybywa z Edomu” (Iz 63,1), to znaczy, z ziemi. Nasz Pan, Jezus Chrystus, zatem „nam zapoczątkował drogę nową i żywą » (Hbr 10,20). Jak mówi św. Paweł: „Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga” (Hbr 9,24).

Źródło: Komentarz do Ewangelii św. Jana, 9 (© Evangelizo.org)

Chrystus, Droga, Prawda i Życie, jest światłem sumienia

Basia Z aplikacji Pismo Święte 0 Comment

Autor: Pius XII, papież od 1939 do 1958

Sumienie jest najbardziej sekretnym jądrem człowieka. Tam chroni się ze swoimi zdolnościami duchowymi w całkowitej samotności: sam ze sobą, lub raczej sam z Bogiem, którego głos dociera do sumienia. Tam decyduje się na dobro lub zło i tam wybiera drogę zwycięstwa albo porażki. Nawet gdyby chciał, to nie uda mu się go pozbyć; z tym sumieniem, czy go popiera, czy go skazuje, przejdzie przez całą drogę życia i z nim jeszcze, prawdziwym i nieskorumpowanym świadkiem, stanie przed sądem Bożym.

Sumienie jest zatem sanktuarium, na jego progu wszyscy powinni się zatrzymać. Wszyscy, nawet ojciec i matka, kiedy chodzi o dziecko. Jedynie kapłan wchodzi tam jako lekarz dusz; ale sumienie nie przestaje być zazdrośnie strzeżonym sanktuarium i sam Bóg pragnie, by sekret został zachowany pod najświętszą pieczęcią milczenia. W jakim znaczeniu można mówić o kształtowaniu sumienia? Boski Zbawiciel przyniósł słabemu i nieuczonemu człowiekowi swoją prawdę i łaskę: prawdę, żeby mu wskazać drogę, która prowadzi do celu oraz łaskę, aby mu dodać sił, by do tego celu dotrzeć. Chrystus jest Drogą, Prawdą i Życiem, nie tylko dla wszystkich ludzi razem, ale dla każdego z osobna.

Źródło: Orędzie radiowe z 23 marca 1952 r. (©Evangelizo.org)

Ja jestem drogą i prawdą, i życiem J 14, 1-6

Basia Inne 0 Comment

O co proszę? O głęboką więź z Jezusem i z Ojcem.

Usiądę z uczniami przy Jezusie. Zobaczę Jego przejęcie (ww. 1-2). Chce się zwierzyć z czegoś bardzo ważnego. Mówi o mieszkaniu, które czeka na mnie u Ojca. Poproszę Go, aby pomógł mi otworzyć się na Jego Słowo.

Jezus patrzy głęboko w moje serce i mówi: „Nie trwóż się, tylko wierz we Mnie” (w. 1). Powiem Mu szczerze o lękach i wątpliwościach, które nie pozwalają mi cieszyć się Jego obietnicą.

Jezus przygotowuje dla mnie mieszkanie u Ojca (w. 3). Czy w to wierzę? Uświadomię sobie, jak wiele otrzymuję od Niego na modlitwie, w Jego Słowie, w sakramentach, przez ludzi. Jest zawsze przy mnie. On chce być moim „mieszkaniem”.

Zwrócę uwagę na reakcję Tomasza (ww. 4-5). Co mogę powiedzieć, po latach przebywania z Jezusem, o mojej relacji do Niego? Czy bardziej Go poznałem i pokochałem? Czy chodzę drogami Jezusa?

Wyobrażę sobie Jezusa, który przychodzi do mnie, bierze mnie za rękę i mówi: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” (w. 6). Czy Mu ufam? Czy staram się do Niego przylgnąć? Co mi w tym przeszkadza?

Największym pragnieniem Jezusa jest przyprowadzić mnie do Ojca (w. 6). Co utrudnia mi relację z Ojcem, a co ją ożywia? O co chciałbym prosić Jezusa?

Poproszę Jezusa, aby pomógł mi wejść w serdeczną rozmowę z Ojcem. Będę powtarzał: „Jezu, chcę kochać Ojca Twoją miłością!”.

ks. Krzysztof Wons SDS/Salwator (niezbędnik katolika)