«Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku». Mk 8, 33b

Nie dajcie się zwieźć pokusie, że człowiek może w pełni odnaleźć siebie, odrzucając Boga. św. Jan Paweł II

Każdy z nas miał, ma gotowe plany na swoje życie. I to zapewne są dobre plany, bo przecież każdy z nas pragnie być szczęśliwym. Więc kiedy znienacka coś, lub ktoś ingeruje i przewraca nasze życie do góry nogami, naturalną reakcją wydaje się bunt i szemranie.

Pan Jezus przygotowując uczniów na swoją mękę, chciał, by mieli świadomość, że przyjdzie trudny, zupełnie niezrozumiały dla nich czas i by wówczas trwali przy Nim, bo zwycięstwo jest pewne. Jednak sama wizja cierpienia tak sparaliżowała Piotra, że zwyczajnie się przestraszył…

Czy Ty też tak miewasz?

Nikt z nas nie chce cierpieć… Nie jest modne, ani popularne mówienie o cierpieniu, chociaż stykamy się z nim w najprzeróżniejszych postaciach i przestrzeniach życia. Ostatnio jest tak namacalne, że aż serce zdaje się rwać na kawałki, gdy polecam te wszystkie trudne sprawy na modlitwie…

Czasem łatwiej odwrócić głowę, przejść na drugą stronę ulicy, udawać zamyślonego, zapracowanego, wyszukiwać wiele mało znaczących powodów by omijać temat cierpienia, by izolować ludzi, na których ból fizyczny odciska wielkie piętno.

Pamiętam jak wczoraj, gdy poznałam mojego męża (a to już przecież 29 lat!). I chociaż w pierwszym momencie wózek wydawał się barierą nie do przeskoczenia, choć miałam już takie super plany – kariera, występy i w ogóle, świat leżał u moich stóp 😉 to mój Bóg tak zamieszał, że wbrew wszelkim przeciwnościom i ludzkiemu gadaniu, wbrew tym moim fantastycznym planom – bardzo prędko powiedzieliśmy sobie sakramentalne “tak”. Nigdy nie żałowałam podjętej decyzji, choć lekko nie jest. Wciąż pewnie zbyt mocno liczę na siebie, ale też i coraz odważniej, coraz ufniej opieram się na Jezusie, starając się Jemu oddawać wszelkie moje obawy i niepokoje. Ufam mojemu Bogu bezgranicznie 💖, to On daje mi siłę . Wiem, że z Jego pomocą nigdy się nie cofnę, uchylając się przed trudami krzyża niepełnosprawności mojego męża, choć siły fizyczne czasem zdają się na wyczerpaniu.

Życie naprawdę jest piękne! Nawet cierpienie, przeżywane z Jezusem może być słodkie i niezwykle owocne.

Nie bój się krzyża. Nie bój się tego, czego nie rozumiesz i co teraz może bardzo Cię przygniata. Oddaj to Panu Jezusowi i pozwól, by Jego Duch oczyszczał, przemieniał, kruszył i uzdrawiał Twoje serce, Twoje spojrzenie, aby cierpliwie i troskliwie prowadził Cię, pouczając z miłością co naprawdę jest ważne i istotne, i dla czego warto rezygnować z cząstki siebie, by prawdziwa MIŁOŚĆ mogła zatryumfować.

Panie Jezu, modlę się dzisiaj szczególnie za tych, którzy są zalęknieni, których widmo cierpienia, choroby, śmierci totalnie sparaliżowało, odbierając radość i pokój serca. Oddaje ich Tobie, mój Jezu, zanurzając ich w zdroju Twojej miłosiernej miłości.

Jezu ufam Tobie!

Błogosławionego dnia ❤️+

Autor: Św. Cyryl Jerozolimski (ok. 315 – 386), biskup Jerozolimy, doktor Kościoła

Nie powinniśmy wstydzić się krzyża Zbawiciela, ale raczej się nim chlubić. „Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia…, jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan” (1 Kor 1,18-24). Bo to nie jakiś skazaniec umierał, ale Syn Boży, Bóg, który stał się człowiekiem. Baranek z czasów Mojżesza oddalił anioła zemsty (Wj 12,23); czy zatem „Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1,29) nie uwolnił nas tym bardziej z grzechów?…

Nikt Go nie zmusił, aby opuścił to życie, nie został oddany na ofiarę siłą, ale z własnej woli. Posłuchajcie, co mówi: „Mam moc (moje życie) oddać i mam moc je znów odzyskać” (J 10,18)… Poszedł świadomie na swoją Mękę, zadowolony ze swojego czynu, uśmiechający się do swego tryumfu, szczęśliwy ze zbawienia ludzi. Nie wstydził się krzyża, bo zbawiał całą ziemię. To nie jakiś nieszczęśnik, który cierpiał, ale Bóg-Człowiek, który miał walczyć o nagrodę cierpliwości…

Nie ciesz się krzyżem jedynie w pokoju; zachowaj tę samą wiarę w chwili prześladowań. Nie bądź przyjacielem Jezusa w czasie pokoju, aby stać się Jego wrogiem w chwili wojny. Teraz otrzymujesz odpuszczenie grzechów i dary duchowe od twojego Króla; kiedy wybuchnie wojna, walcz dzielnie za Niego. Jezus został ukrzyżowany za ciebie, On – bezgrzeszny… Oddaj zatem chwałę Temu, który zapłacił twój dług, ukrzyżowany na Golgocie.

Źródło: Katechezy chrzcielne nr 13, 3.6.23 (© Evangelizo.org)

Autor: Liturgia łacińska

Sław, języku, bój chwalebny,

Dzieje walki niezrównanej,

I opiewaj triumf krzyża

Hymnem pełnym uwielbienia,

Na nim bowiem Odkupiciel

Był zabity, lecz zwyciężył.

Gdy praojciec zbuntowany

Wziął w swe usta zgubny owoc,

Uległ śmierci w nim ukrytej;

Wtedy Stwórca się zmiłował,

Wybierając nowe drzewo,

By dawnego zniszczyć skutki.

Postanowił Bóg wszechmocny

Dla ratunku wszystkich ludzi,

Aby szatan, ojciec kłamstwa,

Był zwiedziony swym podstępem;

To zaś, czym nas wróg poraził,

Było naszym uzdrowieniem.

Kiedy czas już się wypełnił

I nastała pora święta,

Ojciec posłał swego Syna,

Stworzyciela całej ziemi,

Który z łona dziewiczego

W ludzkiej zrodził się postaci.

On, przeżywszy między nami

Jako człowiek lat trzydzieści,

Z własnej woli przyjął mękę;

Wypełniając zbawcze dzieło,

Na krzyżowej zawisł belce.

Jak baranek przebłagalny.

Cześć niech będzie Bogu Ojcu

I Synowi Jedynemu

Razem z Duchem równym Obu;

Chwała Bogu w Trójcy Świętej,

Który darzy nas i chroni

Swoją łaską miłosierną. Amen.

Źródło: Hymn jutrzni Wielkiego Piątku – „Pange, lingua, gloriosi”

O co proszę? O uwolnienie z egoistycznego myślenia, które zamyka mnie na Jezusa.

Jezus przygotowuje uczniów do przełomowej decyzji w pójściu za Nim. Na początku medytacji będę prosił o łaskę hojnego otwarcia się na Słowo.

Dołączę do uczniów. Idą z Jezusem do kolejnych wiosek. Rozmawiają. Są szczęśliwi. Nikt nie przebywa z Jezusem tak często i tak blisko, jak oni. Przystają. Zatrzymam swój wzrok na Jezusie. Patrzy na każdego, na mnie, i pyta: „Za kogo uważają Mnie ludzie?” (w. 27).

Pomyślę o osobach, z którymi najczęściej przebywam. Kim jest dla nich Jezus? Czy w moim domu, wspólnocie, w miejscu pracy zadajemy sobie takie pytanie? Czy tak po prostu rozmawiamy o Jezusie, o tym, kim jest dla nas?

Zatrzymam się dłużej na drugim pytaniu: „Za kogo uważam Jezusa?” (w. 29). Kim jest dla mnie osobiście? Spojrzę na moje dotychczasowe życie. Jak na przestrzeni lat rozwijała się moja relacja z Jezusem? Czy się pogłębia? Jak nazwałbym dzisiaj moją więź z Bogiem?

Jezus mówi dosadnie o cierpieniu, które Go czeka (ww. 31-32). Zobaczę przestraszone twarze uczniów. Jakie odczucia budzą się we mnie, gdy w Ewangelii napotykam na słowa o krzyżu, wyrzeczeniu, odrzuceniu?

Zwrócę uwagę na reakcję Piotra (w. 32). Spróbuję postawić się na jego miejscu. Jakbym zareagował w takiej sytuacji? Co w zachowaniu Piotra najbardziej przypomina mi moje postawy? Czy potrafię jak Piotr otwarcie rozmawiać z Jezusem o moich lękach i oporach?

„Nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie” (w. 33). Jakie doznania wywołują we mnie te słowa? Jakim myśleniem najczęściej kieruję się w moim życiu? Czy potrafię rezygnować z siebie, ryzykować dla Jezusa? Będę powtarzał: „Jezu, uzdrów moje chore myśli”.

ks. Krzysztof Wons SDS/Salwator