Autor: Św. Grzegorz z Nazjanzu (330 – 390), biskup i doktor Kościoła

Zobacz, skąd pochodzi twoje istnienie, tchnienie, inteligencja i to, co jest najcenniejsze, znajomość Boga; skąd nadzieja na Królestwo Niebieskie i oglądanie chwały, którą teraz widzimy niejasno, jakby w zwierciadle, ale którą zobaczymy w czystości i jasności (1Kor 13,12). Skąd to, że jesteśmy dziećmi Boga, dziedzicami Chrystusa (Rz 8,16-17) i – ośmielę się nawet powiedzieć – jesteśmy bogami? Skąd to i przez kogo?

Albo patrząc na rzeczy mniej ważne, te widoczne dla nas – kto dał nam dar piękna nieba, codziennej drogi słońca, cykli księżyca, niezliczonych gwiazd i we wszystkim tym, wielkiej harmonii i porządku, które nimi rządzą? Kto dał nam deszcz, rolnictwo, pożywienie, sztuki, prawa, miasta, cywilizacje, więzy rodzinne?

Czyż to nie od Tego, który w zamian za te dary, oczekuje byśmy kochali bliźnich? A więc czy zaprzemy się naszych braci, by nasz Bóg i Pan musiał się wstydzić, że jest naszym Ojcem? Bracia i przyjaciele moi, nie bądźmy złymi zarządcami tych dóbr, które zostały nam powierzone.

Źródło: Homilia 14, o miłości ubogich, § 23-25 ; PG 35,887