Autor: Św. Gertruda z Helfty (1256-1301), mniszka benedyktyńska

Do Ciebie, Życie mej duszy,
Do Ciebie zwraca się moje serce.
Niech moc żarliwej miłości
Stopi się w jedno pragnienie.
Jeśli kieruje się do kogoś innego niż Ty,
Niech natychmiast zostanie bez życia…

Jesteś płodną Perłą, bogactwem ludzkości
Robotnikiem nieskończonego poznania
Mistrzem nieskończonej cierpliwości,
Doradcą o nieskończonej mądrości
Strażnikiem nieskończenie oddanym
Przyjacielem nieskończenie wiernym.

Jesteś słodkim Smakiem całkowitej intymności,
Pieszczotą nieskończenie delikatną,
Czułością nieskończenie dobrą,
Miłością nieskończenie żarliwą,
Objęciem nieskończenie łagodnym,
Zazdrością nieskończenie czystą…

Wolę Cię ponad wszelkie stworzenia
Dla Ciebie odrzucam wszelkie przyjemności,
Dla Ciebie znoszę wszelkie przeciwności.
I nie dbam o żadne pochwały, jedynie od Ciebie samego.
Ponieważ tego wszystkiego, jaki i wszelkiego dobra jesteś sokiem żywicznym:
Głoszę to sercem i ustami.

Natchniona Twoim żarem,
Jednoczę zryw mojej pobożności
Z cnotą Twej modlitwy,
Aby czystość tego boskiego zjednoczenia,
Gdzie wszelkie buntownicze odruchy zostaną zażegnane,
Poprowadzi mnie do szczytu największej doskonałości…

Natychmiast Gertruda odczuła dobrodziejstwo swojej modlitwy, a kiedy ja kończyła, ujrzała, że oblicze jej duszy jawiło się jasno oświetlone boskim światłem, a poznanie Boga smakowało jej wyborniej.

Źródło: Herold, Księga III, SC 143 (© Evangelizo.org)