Święty Andrzeju Bobolo!

Przez całe Twe życie wzrastałeś
w otrzymanej od początku łasce
wiary, którą Ci przekazali rodzice.
Wiara pomagała wytrwać
w różnych trudnościach życiowych
i nauczyła Cię wierności,
znaku wierności Boga,
bogatego w miłosierdzie.
Wspieraj nas, prosimy Ciebie,
na drodze naszego życia,
by wiara naszych przodków
owocowała także w nas
i była nieustanną pomocą
w odnowie, której oczekujemy
w Polsce, Europie i świecie.
Pomagaj nam dochować wierności
natchnieniom Ducha Świętego,
byśmy Jego mocą mogli odnowić
oblicze ziemi, tej ziemi.
Przez Chrystusa, Pana naszego.

Amen.

Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża. Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia. 1 Kor 1, 17-18

Krzyż nie jest znakiem śmierci, ale życia; nie rozczarowania, ale nadziei; nie klęski, ale zwycięstwa. (…) krzyż Chrystusa jest wręcz «jedyną nadzieją», ponieważ wszelkie inne obietnice zbawienia są złudne, nie rozwiązują bowiem fundamentalnego problemu człowieka: problemu zła i śmierci. św. Jan Paweł II

Jakże bliski jest mi Krzyż Chrystusa. Jakże doświadczam krzyża dnia codziennego… Czasem stają mi przed oczami chwile, gdy chciałam zapomnieć o swoim krzyżu, gdy cierpienie i bezradność tak bardzo mnie przytłoczyły, że umysł zaczął się buntować… Pewnie każdy z nas przeżywa na jakimś etapie swojego życia takie okresy negacji, sprzeciwu wobec tego, czego nijak zmienić nie można, co jest nam dane i zadane.

Łatwo powiedzieć: pokochaj swój krzyż, ale już znacznie trudniej zmierzyć się z chorobą i cierpieniem, niepokojem i bezsilnością, frustracją, niezrozumieniem, całym szeregiem pytań i “epitetów”, które razem z ciężarem codzienności przychodzi dźwigać.

Mnie jednak udało się pokochać swój krzyż 🙂 a raczej dostałam, dostaję tyle łaski, że przyjmuję trud codzienności z radością, z otwartym sercem i gotowymi do działania rękami, niemalże o każdej porze dnia i nocy 😉 Wielka to łaska! Wzrusza mnie niezmiernie ogrom Bożej miłości, jaka spływała na mnie odkąd sięgam pamięcią, a której oczywiście wówczas zupełnie nie dostrzegałam… Bo chociaż życie nigdy mnie szczególnie nie rozpieszczało, to gdyby nie wychowanie i wartości wpojone w domu rodzinnym, zapewne nie miałabym dzisiaj tyle odwagi i hartu ducha, by dobrowolnie mierzyć się z wyzwaniem jakie przecież świadomie podjęłam.

Krzyż zawsze jest BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM.

Oczywiście, że każdy z nas chce być zdrowy, bogaty, szczęśliwy, piękny i młody 😉 – więc z tym krzyżem to naprawdę nie koniecznie od razu jest nam po drodze. Niektórzy nigdy nie godzą się z cierpieniem jakie ich dotyka, żyjąc w rozgoryczeniu i ciemności, ciągłej frustracji i pretensjach, obrażeni na cały świat, a szczególnie na Pana Boga…

Najlepszym głoszeniem Ewangelii jest przykład własnego życia, bo piękne i mądre słowa bez pokrycia, bez świadectwa, są tylko pustymi słowami. Wiara bez uczynków martwa jest! Zatem świadczę, jak potrafię, jak mogę w tym momencie, pomimo ograniczeń i całej swej marności.

Niech Boży Duch przemienia, oczyszcza i ubogaca swoją mocą każde nasze działanie, byśmy potrafili odważnie, mężnie i z autentyczną pasją zarażać innych miłością do Chrystusa, aby głupstwo i ciężar krzyża, i dla nich stało się błogosławieństwem. Wspierajmy się nawzajem w tej wędrówce przez życie, podtrzymując jedni drugich, bo siły i możliwości niestety mamy ograniczone.

Przytulam i błogosławię ❤️+

Autor: Św. Gertruda z Helfty (1256-1301), mniszka benedyktyńska

Do Ciebie, Życie mej duszy,
Do Ciebie zwraca się moje serce.
Niech moc żarliwej miłości
Stopi się w jedno pragnienie.
Jeśli kieruje się do kogoś innego niż Ty,
Niech natychmiast zostanie bez życia…

Jesteś płodną Perłą, bogactwem ludzkości
Robotnikiem nieskończonego poznania
Mistrzem nieskończonej cierpliwości,
Doradcą o nieskończonej mądrości
Strażnikiem nieskończenie oddanym
Przyjacielem nieskończenie wiernym.

Jesteś słodkim Smakiem całkowitej intymności,
Pieszczotą nieskończenie delikatną,
Czułością nieskończenie dobrą,
Miłością nieskończenie żarliwą,
Objęciem nieskończenie łagodnym,
Zazdrością nieskończenie czystą…

Wolę Cię ponad wszelkie stworzenia
Dla Ciebie odrzucam wszelkie przyjemności,
Dla Ciebie znoszę wszelkie przeciwności.
I nie dbam o żadne pochwały, jedynie od Ciebie samego.
Ponieważ tego wszystkiego, jaki i wszelkiego dobra jesteś sokiem żywicznym:
Głoszę to sercem i ustami.

Natchniona Twoim żarem,
Jednoczę zryw mojej pobożności
Z cnotą Twej modlitwy,
Aby czystość tego boskiego zjednoczenia,
Gdzie wszelkie buntownicze odruchy zostaną zażegnane,
Poprowadzi mnie do szczytu największej doskonałości…

Natychmiast Gertruda odczuła dobrodziejstwo swojej modlitwy, a kiedy ja kończyła, ujrzała, że oblicze jej duszy jawiło się jasno oświetlone boskim światłem, a poznanie Boga smakowało jej wyborniej.

Źródło: Herold, Księga III, SC 143 (© Evangelizo.org)

Autor: Bł. Gweryk z Igny (ok. 1080-1157), opat cysterski

Składamy ci dzięki, Ojcze świateł (Jk 1,17), że “wezwałeś nas z ciemności do przedziwnego światła” (1P 2,9). Składamy Ci dzięki, że przez swoje słowo zabłysło światło z ciemności i zajaśniało w naszych sercach, aby oświecić nasze poznanie oblicza Jezusa Chrystusa (2Kor 4,6). Tak, prawdziwe światło — co więcej, życie wieczne — to „znać Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa”.

Znamy cię, skoro znamy Jezusa, bo Ojciec i Syn są jednym (J 10,30). Znamy Cię dzięki wierze, to prawda i jest ona dla nas gwarancją poznania w widzeniu. Już teraz jednak pomnóż naszą wiarę (Łk 17,5), prowadź od wiary do wiary, od światłości do światłości, jak pod natchnieniem Twego Ducha, abyśmy wchodzili codziennie w głębię światła. W ten sposób nasza wiara się rozwinie, nasze poznanie się wzbogaci, miłość stanie się żarliwsza i powszechniejsza, aż wiara doprowadzi nas do spotkania twarzą w twarz.

Źródło: 2. kazanie na Trzech Króli (© Evangelizo.org)