Autor: Św. Jan XXIII (1881-1963), papież

Kwestia ekonomiczna to straszna niewiadoma w naszej zagmatwanej epoce. Problem codziennego chleba, dobrego samopoczucia to niespokojny brak pewności, który nas gnębi pośród niespokojnych i niezadowolonych, a czasami nawet, niestety, wygłodniałych tłumów. Jest naszym obowiązkiem zjednoczenie wysiłków, aby działać ofiarnie według doktryny katolickiej, pochodzącej z Ewangelii i jasnych i uroczystych wytycznych Kościoła, aby przyczynić się do szukania rozwiązań zadowalających wszystkich. Ale na próżno staramy się napełnić żołądki chlebem i zaspokoić inne, czasem niepohamowane pragnienia, jeżeli nie udaje się nakarmić dusz chlebem życia, prawdziwym, istotnym i boskim; nakarmić je Chrystusem, którego są tak spragnione i dzięki któremu jedynie będzie można ruszyć w drogę „aż do Bożej góry” (1Krl 19,8).

Na próżno prosilibyśmy ekonomistów i ustawodawców o nowe formy życia społecznego, jeśli usuniemy sprzed oczu ludów łagodny i macierzyński uśmiech Maryi, której ramiona są otwarte, żeby przyjąć wszystkie jej dzieci. W jej łonie uniża się pycha, a serca znajdują ukojenie w świętej poezji pokoju chrześcijańskiego i miłości. Zjednoczmy nasze wysiłki, aby nigdy nie oddzielać od serca człowieczego tego, co Bóg, w doktrynie katolickiej i historii świata, tak wspaniałe zjednoczył: Eucharystię i Dziewicę.