Day: 30.05.2022

Autor: Św. Katarzyna ze Sieny (1347-1380), tercjarka dominikańska, doktor Kościoła, współpatronka Europy

Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo w jedynym celu, aby radować się nim w życiu wiecznym. Z powodu buntu człowieka przeciwko Bogu ten proces został przerwany, a słodka wola Boga, dzięki której stworzył człowieka, nie spełniła się, ponieważ został stworzony tylko po to, by mieć życie wieczne.

Bóg, ponaglany tą czystą i nieograniczoną miłością, przez którą nas tworzył, dał nam – aby spełnić swoją wolę w nas – Słowo, swojego jedynego Syna. A Syn Boży, zapominając o sobie, aby spełnić tę słodką wolę, stał się pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. Zakończył tę wielką wojnę pokojem, ponieważ uniżenie zwyciężyło pychę świata, przez co mógł powiedzieć: Radujcie się, ja zwyciężyłem świat, to znaczy, pychę człowieka. Nie ma osoby tak pysznej i niecierpliwej, która by nie stała się pokorna i łagodna, rozważając tak wielkie uniżenie, tak wielką miłość, widząc Boga, uniżonego aż do nas.

Dlatego święci i prawdziwi słudzy Boży, aby się odpłacić, zawsze się uniżali. Wszelką chwałę i uwielbienie odnoszą do Boga i uznają, że wszystko, co posiadają, pochodzi jedynie z Jego dobroci. Widzą swoją nicość, a to, co kochają, to kochają w Bogu. Chodzą w zaszczytach, kiedy Bóg tego chce, ale im są więksi, tym bardziej się uniżają, znając własną słabość. Kto zna siebie, ten się uniża, nie podnosi głowy, nie napełnia się pychą, ale uniża się i uznaje dobroć Boga, który działa w nim.

Źródło: List 29 do kardynała Porto, Pierre’a Corsini (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Jan od Krzyża (1542-1591), karmelita, doktor Kościoła

Troszczcie się o zachowanie pokoju w waszych sercach; niech żadne zdarzenie ze świata go nie nie niepokoi i myślcie, że na ziemi wszystko ma swój koniec.
W każdej sytuacji choćby najbardziej nieprzyjemnej, powinniśmy się raczej radować niż smucić, aby nie utracić większego dobra, jakim jest pokój duszy.
Jeśli nawet na ziemi wszystko by się sprzeciwiało przeciwko nam, nie ma potrzeby się lękać, bo niepokój przynosi więcej szkody niż pożytku.

Znosić wszystko z równym spokojem i w pokoju, to nie tylko pomaganie duszy w nabywaniu wielkich dóbr, ale i uzdolnienie jej do lepszego oceniania przeciwności, które ją przytłaczają i znajdowania dla nich rozwiązań.
Niebo jest stałe i nie poddaje się zmianom. Tak samo dusze, które mają niebiańską naturę, są stałe; nie poddają się nieuporządkowanym skłonnościom; w pewien sposób podobne są do Boga, który jest niezmienny.

Źródło: Przestrogi i maksymy

Autor: Bł. Tytus Brandsma, holenderski karmelita, męczennik (1881-1942)

Chociaż wszyscy lubimy pokój i w głębi serca żywimy nadzieję, że nasze działanie na rzecz pokoju nie będzie zbędne, ani wy, ani ja nie możemy unikąć nacisków w obecnych czasach. To oznacza, że nie możemy uwolnić się o generalnego zwątpienia, że – według praw historii – coś mogłoby się zmienić: jedna wojna następuje po drugiej i za każdym razem zadaje śmiertelny cios sprawie pokoju. Żyjemy jeszcze zbyt pod wpływem tych, którzy głoszą, że pragnący pokoju powinni uzbroić się, aby zwyciężyć wojnę…

Godne uwagi jest to, że w ciągu wieków pojawiają się nieustannie bohaterowie pokoju, głosiciele orędzia pokoju. Znajdujemy tych posłańców, tych apostołów pokoju w każdym miejscu i o każdym czasie. W obecnych chwilach, na szczęście, także ich nie brakuje. Ale żaden posłaniec pokoju nie znalazł większego posłuchu niż Ten, którego… nazywamy Królem pokoju (Iz 9,5). Pozwólcie mi, że wam przypomnę, kim jest ten posłaniec. W dniu Paschy zdawało się, że uczniowie stracili wszelką nadzieję od chwili śmierci Chrystusa na krzyżu. Podczas gdy w oczach świata misja Chrystusa została zakończona, nie udała się, nie została zrozumiana, On pojawił się pośród apostołów zgromadzonych w Wieczerniku z obawy przed wrogami i, zamiast wojennych deklaracji przeciwko wrogom, usłyszeli: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję” (J 14,27) […]

Chciałbym powtórzyć te słowa, aby rozbrzmiały w całym świecie, nie przejmując się, kto je usłyszy. Chciałbym je powtarzać tak często, że… nawet jeśli je odrzucamy, to będziemy ich słuchać, aż wreszcie je usłyszymy i pojmiemy.

Źródło: Konferencja „Pokój i umiłowanie pokoju” 11.11.1931 (© Evangelizo.org)