Day: 11.05.2022

Autor: Lansperge Kartuz (1489-1539), zakonnik, teolog

Pokora, z jaką Chrystus „ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,7) jest dla nas światłem. Jest światłem dla nas Jego odmowa chwały świata – On wolał narodzić się w stajni raczej, niż w pałacu, i znieść haniebną śmierć na krzyżu. Dzięki tej pokorze możemy wiedzieć, jak bardzo nieznośny jest grzech stworzenia z gliny (Rdz 2,7), biednego, nic nieznaczącego człowieka, kiedy wbija się w pychę, chlubi się i nie chce słuchać, podczas gdy widzimy nieskończonego Boga upokorzonego, pogardzanego i wydanego ludziom.

Łagodność, z jaką znosił głód, pragnienie, zimno, zniewagi i rany jest także dla nas światłem, kiedy „Baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich” (Iz 53,7). Dzięki tej cichości bowiem widzimy, jak bardzo niepotrzebny jest gniew, a także groźba; zgadzamy się wtedy cierpieć i nie służymy Chrystusowi przez rutynę. Dzięki niej uczymy się poznać to, o co się nas prosi: płakać nad naszymi grzechami w poddaniu i ciszy, cierpliwym znoszeniu cierpienia, kiedy go doświadczamy. Ponieważ Chrystus znosił swoje męki z taką łagodnością i cierpliwością, nie za grzechy, jakie popełnił, ale za grzechy innych.

Odtąd, drodzy bracia, rozmyślajcie nad wszystkimi cnotami, o jakich Chrystus nas pouczył swoim wzorowym życiem, które nam zaleca swoimi wezwaniami i daje nam siłę naśladowania z pomocą Jego łaski.

Źródło: Kazanie 5; Opera omnia 3, 315 (© Evangelizo.org)

Autor: Benedykt XVI, papież od 2005 do 2013

To nie nauka odkupuje człowieka. Człowiek zostaje odkupiony przez miłość. Odnosi się to już do sfery czysto światowej. Kiedy ktoś doświadcza w swoim życiu wielkiej miłości, jest to moment «odkupienia», który nadaje nowy sens jego życiu. Szybko jednak zda sobie również sprawę z tego, że miłość, która została mu dana, sama nie rozwiązuje problemu jego życia. Jest to krucha miłość. Może zostać zniszczona przez śmierć. Istota ludzka potrzebuje miłości bezwarunkowej. Potrzebuje tej pewności, dzięki której może powiedzieć: «Ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co [jest] wysoko, ani co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie, Panu naszym» (Rz 8, 38-39). Jeżeli istnieje ta absolutna miłość, z jej absolutną pewnością, wówczas – i tylko wówczas – człowiek jest «odkupiony» niezależnie od tego, co wydarzyłoby się w jego szczególnym przypadku.

To mamy na myśli, gdy mówimy: Jezus Chrystus nas «odkupił». Przez Niego nabraliśmy pewności Boga – Boga, który nie stanowi tylko dalekiej «pierwszej przyczyny» świata, gdyż Jego Syn jednorodzony stał się człowiekiem i o Nim każdy może powiedzieć: «Obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie» (Ga 2, 20).

Źródło: Encyklika „Spe Salvi”, § 26 (© copyright Libreria Editrice Vaticana)