Autor: Św. Jan Kasjan (ok. 360-453), założyciel klasztoru w Marsylii

Jeśli chcesz prawdziwie poznać Pismo Święte, pospiesz się, aby zdobyć niewzruszoną pokorę serca. To właśnie ona doprowadzi cię nie do wiedzy, która wpędza w pychę, ale do tej, która oświeca, poprzez spełnienie miłości. Niemożliwe jest dla duszy, która nie jest czysta, aby uzyskać dar wiedzy duchowej. […]

Ten, którego dusza nie jest czysta, nie może zdobyć duchowej wiedzy, jakkolwiek pilnie może czytać. Nie wkłada się do cuchnącego i skorumpowanego naczynia szlachetnych perfum, doskonałego miodu, cennego trunku. Naczynie, które jest wypełnione odrażającymi zapachami, łatwiej skazi najbardziej pachnące perfumy, niż samo otrzyma od nich jakąkolwiek słodycz czy przyjemność; bo to, co czyste, szybciej ulega zepsuciu niż to, co zepsute, ulega oczyszczeniu. Podobnie jest z naczyniem naszego serca. Jeżeli najpierw nie zostanie całkowicie oczyszczone od cuchnącej zarazy wad, to nie zasłuży na otrzymanie tej wonności błogosławieństwa, o której mówi prorok: „Jest to jak wyborny olejek na głowie, który spływa na brodę, brodę Aarona, który spływa na brzeg jego szaty” (Ps 132,2); nie zachowa też niepokalanej wiedzy duchowej, gdzie słowa Pisma Świętego „są słodsze od miodu płynącego z plastra” (Ps 18, 11).

„Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem?” (2 Kor 6,14-15)

Źródło: O wiedzy duchowej, rozdz. X.XIII (© Evangelizo.org)