Autor: Św. Pacjan z Barcelony (?-ok. 390), biskup

Odtąd już nie umieramy. Nawet jeśli nasze ciało jest zniszczone, będziemy żyli w Chrystusie, jak sam powiedział: „Kto wierzy we Mnie, nawet jeśliby umarł, będzie żył” (J 11,25). Możemy być pewni; sam Pan o tym świadczy, że Abraham, Izaak, Jakub i wszyscy święci Boży żyją. To właśnie o nich Pan powiedział: „Przecież Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych. Wszyscy bowiem dla Niego żyją”. A apostoł Paweł mówi o sobie: „Dla mnie bowiem życie, to Chrystus, a śmierć, to zysk…, moim pragnieniem jest odejść, aby być z Chrystusem” (Flp 1,21-23)…

Oto, w co wierzymy, bracia i „jeśli Chrystus jest naszą nadzieją tylko w ziemskim życiu, to jesteśmy bardziej godni pożałowania, niż wszyscy ludzie” (1Kor 15,19). Życie na tym świecie dla zwierząt domowych lub dzikich i dla ptaków jest, jak sami możecie stwierdzić, krótsze lub dłuższe od naszego. To, co jest właściwe człowiekowi to dar Chrystusa przez Ducha: to znaczy, życie wieczne, ale pod warunkiem, że wyrzekniemy się odtąd grzechu. Ponieważ śmierć jest wynikiem grzechu, a można jej uniknąć przez cnotę; życie jest zniszczone przez grzech, a zachowane przez dobro. „Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć, a darem Boga – życie wieczne w Chrystusie Jezusie” (Rz 6,23).

Źródło: Kazanie o chrzcie, 6 (© Evangelizo.org)