Autor: Św. Jan Kasjan (ok. 360-453), założyciel klasztoru w Marsylii

Według tradycji Ojców i autorytetu świętych Pism wyróżniamy trzy wyrzeczenia. Pierwsze dotyczy wszystkiego, co materialne: powinniśmy gardzić wszelkimi bogactwami i dobrami tego świata. Drugie to odrzucenie dawnego sposób życia, pełnego wad i pożądliwości duszy i ciała. Trzecie to oderwanie naszego ducha od obecnych i widzianych rzeczywistości, aby kontemplować rzeczywistości przyszłe i pragnąć jedynie rzeczywistości niewidzialnych. Należy zachowywać te trzy wyrzeczenia, jak Pan rozkazał Abrahamowi, kiedy mu powiedział: „Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca” (Rdz 12,1).Przede wszystkim powiedział: „Wyjdź z twojej ziemi”, to znaczy, porzuć bogactwa tej ziemi. Następnie: „Wyjdź z ziemi rodzinnej”, to znaczy, opuść przyzwyczajenia i dawne przywary, przywiązane do nas od dnia narodzin, ściśle z nami związane jakby rodzajem pokrewieństwa. Wreszcie: „Wyjdź z domu twego ojca”, to znaczy pozbądź się przywiązania do obecnego świata, który jawi się nam przed oczyma.

Kontemplujmy, jak mówi Apostoł Paweł, „nie to, co widzialne, lecz to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie” (2 Kor 4,18). „Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie” (Flp 3,20). W taki sposób opuszczamy dom naszego dawnego ojca, który był naszym ojcem według dawnego człowieka, od naszych narodzin, kiedy byliśmy „potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni” (Ef 2,3) i skierujemy całą uwagę naszego umysłu na sprawy niebieskie. Wtedy nasza dusza wzniesie się aż do niewidzialnego świata, dzięki nieustannej medytacji nad sprawami Bożymi i duchowej kontemplacji.

Źródło: Konferencje, nr 3, 6-7 (© Evangelizo.org)