Month: styczeń 2024

Autor: Baldwin z Ford (? – ok. 1191), opat cysterski, następnie biskup

„Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny” (Hbr 4,12). Oto co apostoł ukazuje tymi słowami tym, którzy szukają Chrystusa: wszelką wielkość, siłę i mądrość Słowa Bożego. Chrystus jest słowem, mocą i mądrością Bożą (1Kor 1,24). Kiedy głosi się to Słowo, głos, który Je wypowiada, nadaje słowu słyszalnemu zewnętrznie moc Bożego Słowa przyjętego wewnętrznie. Odtąd umarli zmartwychwstają (Łk 7,22) i to świadectwo wzbudza nowe dzieci Abrahamowi (Mt 3,9). To Słowo jest zatem żywe. Żywe w sercu Ojca, żywe na ustach kaznodziei i żywe w sercach pełnych wiary i miłości. A ponieważ jest to Słowo żywe, nikt nie wątpi, że jest także skuteczne.

Ono działa skutecznie w stwarzaniu świata, w zarządzaniu nim i jego odkupieniu. Czy istnieje coś skuteczniejszego lub silniejszego? „Któż opowie dzieła potęgi Pana, ogłosi wszystkie Jego pochwały?” (Ps 106,2). Skuteczność tego Słowa objawia się w Jego dziełach, objawia się także w przepowiadaniu. Bo nie powraca bezpowrotnie, ale przynosi korzyść wszystkim, do których zostało posłane (Iz 55,11).

Słowo jest zatem skuteczne i ostrzejsze niż miecz obosieczny, kiedy jest przyjmowane z wiarą i miłością. Czy jest bowiem coś niemożliwego dla tego, który wierzy? (Mk 9,23) Czy istnieje coś trudnego dla tego, który kocha?

Źródło: Homilia 6, do Hbr 4,12, PL 204, 451 (© Evangelizo.org)

Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! Mk 1, 15

W miłości, która ma swoje źródło w Sercu Chrystusa, jest nadzieja na przyszłość świata. św. Jan Paweł II

Żyjemy w czasach ostatecznych. I nie ma co się przerażać to informacją, bo to naturalna kolej rzeczy, zapowiadana przez proroków i samego Chrystusa. Trzeba by więc stanąć w prawdzie o samym sobie i zobaczyć jak to jest z tym moim nawróceniem i życiem według nauki Jezusa.

Ewangelia, czyli Dobra Nowina ma być źródłem mojego osobistego wzrostu, ma przybliżać mnie do Boga i uczyć relacji – miłości do Boga i ludzi. Ale jakże ma się to stać, skoro nie czytam Świętej Księgi, skoro nie znam Słowa i nie karmię się Dobrą Nowiną?! Sama nieustannie bije się w pierś, bo wciąż mnóstwo przeszkadzajek odciąga od zagłębiania się w Słowie Życia…

Współczesne cuda techniki otwierają wiele możliwości, aby rozwijać, budować i pogłębiać swoją wiarę. Można nawet nie wychodząc z domu uczestniczyć w różnego rodzaju spotkaniach, rekolekcjach, modlitwie uwielbienia. Internet jest przebogatą i zdaje się nieskończoną kopalnią naprawdę dobrych treści (oczywiście plewy dorównują temu bogactwu i trzeba być bardzo czujnym przeglądając i wsłuchując się w treści, bo nie każdy kto pięknie mówi o Jezusie, rzeczywiście zaprowadzi do Trójjedynego Boga). A człowiek ciągle zabiegany i zasypany sprawami na wczoraj…

Zatrzymaj się na chwilę. Wiem, że dziś poniedziałek i trzeba by z kopyta ruszyć w nowy tydzień, ale ta chwila może naprawdę mieć kluczowe znaczenie w Twoim dalszym życiu 💖

Spójrz na Chrystusa, który przechodzi obok Ciebie, który ma dla Ciebie konkretną propozycję i misję do wykonania. Czy będziesz się wahał i tłumaczył brakiem czasu, umiejętności i tysiącem innych wymówek?

To jest TEN CZAS, kiedy trzeba podjąć decyzję i dokonać DOBRYCH ZMIAN w swoim życiu! Może bolesnych, radykalnych i mało popularnych w dzisiejszym konsumpcyjnym, egoistycznym świecie, ale zgodnych z Bożym zamysłem i pragnieniem.

WYBIERAJ!

Wspieram modlitwą 

Błogosławionego dnia +

Autor: Kardynał Józef Ratzinger (Papież Benedykt XVI w latach 2005–2013)

Powinniśmy się zastanowić nad prawdziwym przesłaniem Chrystusa: co takiego On dokładnie ogłosił, co takiego przyniósł ludzkości? Wspominamy, że św. Marek streścił przesłanie Chrystusa w jednym zdaniu: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”.

„Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże”. Za tymi słowami trzeba ujrzeć całą historię Izraela, tego nielicznego ludu, zabawki mocarzy tego świata. Można powiedzieć, że doświadczył on kolejno wszelkich mocarstw, które następowały po sobie w tym przedziale czasu i wiedział, że żadna ludzka władza nie była zdolna zapewnić zbawienia, bo każdy rząd ludzki działa w sposób ludzki, to znaczy zbyt często w sposób nieudolny i podlegający dyskusji. Pośrodku tego doświadczenia historii pełnej rozczarowań, poddaństwa i niesprawiedliwości, Izrael gorąco pragnął królestwa, którego królem nie będzie człowiek, lecz sam Bóg, prawdziwy Pan świata i historii. Jedynie Jego królowanie byłoby zdolne przynieść ludziom zbawienie i prawo, bo On jest Prawdą i Sprawiedliwością. I oto właśnie Pan odpowiada na to odwieczne oczekiwanie: czas się wypełnił, teraz królestwo Boże nadeszło. […]

Teologia chrześcijańska, stwierdzając szybko ten rozdźwięk między oczekiwaniem a realizacją, zaczęła przekształcać, z upływem wieków, Królestwo Boże w królestwo niebieskie, znajdujące się w zaświatach. Zbawienie ludzi zostało zamienione w zbawienie dusz, które także się dokona w zaświatach, po śmierci. Ale to nie tu znajdujemy odpowiedź. Bo wielkość przesłania Chrystusowego to właśnie to, że On nie tylko mówił o duszach i zaświatach, ale zwracał się do całego człowieka, z jego cielesnością, jego udziałem w historii i wspólnocie ludzkiej, i obiecał Królestwo Boże człowiekowi w całej swej osobie, żyjącemu pomiędzy innymi ludźmi, dzielącymi tę samą historię.

Źródło: Vom Sinn des Christseins (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Grzegorz z Nazjanzu (330–390), biskup i doktor Kościoła

Nie mogę opanować mojej radości, mój duch się raduje i drży. Czuję się niemal niesiony zapałem Jana do głoszenia dobrej nowiny. To prawda, że nie jestem Prekursorem, ale tak jak on pochodzę z pustyni. Chrystus jest oświecony, lśnijmy razem z nim. Chrystus jest ochrzczony, zejdźmy z Nim na niziny, abyśmy i my mogli z Nim wejść na górę.

Janie Chrzcicielu, Jezus nadchodzi: przychodzi, aby uświęcić Chrzciciela. Przychodzi, aby utopić w wodach całego starego Adama, a przede wszystkim, żeby uświęcić wody Jordanu. Chrzciciel odmawia, a Jezus nalega. Lampa mówi do Nieba, głos do Słowa, przyjaciel do Oblubieńca: To ja jestem tym, który powinien być ochrzczony przez Ciebie. Jezus odpowiada: niech tak będzie. Tak się dzieje, aby we wszelkiej mądrości wypełnić Boży plan.

Jezus wynurza się z wody, pociągając i wznosząc ze sobą świat, i widzi otwarte niebiosa, te niebiosa, które Adam kiedyś zamknął dla Niego i tych, którzy do Niego należą, i ten raj, który został zapieczętowany mieczem ognistym. I Duch świadczy o Jego boskości; biegnie do bliźniego, a z nieba zstępuje głos, bo z nieba przychodzi ten, któremu dano świadectwo.

Dziś otaczamy czcią chrzest Chrystusa i świętujemy go. Oczyśćmy się. Nic nie jest milsze Bogu niż zbawienie ludzi i ich powrót; to jest klucz do wszelkiego nauczania i wszystkich tajemnic. Tak będzie, jeśli będziecie jak światło w świecie, jak siła życiowa dla innych ludzi i jak małe światełka wokół Chrystusa – wielkiego światła, odbijające na waszych rysach jego niebiański blask.

Źródło: Kazanie 39, 14-16,20 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Cyryl Jerozolimski (ok. 315 – 386), biskup Jerozolimy, doktor Kościoła

Duch Święty zstąpił podczas chrztu Chrystusa, aby godność ochrzczonych nie pozostała niezauważona, jak powiedział Jan: „Lecz Ten, który mnie posłał, abym chrzcił w wodzie, rzekł do mnie: «Ten, na którego ujrzycie Ducha zstępującego i mieszkającego, to jest Ten, który chrzci w Duchu Świętym»” (J 1,33). Uwaga: co mówi Ewangelia? „Niebiosa się otworzyły”, ale otworzyły się z powodu godności Tego, który zstąpił. Powiedział: „A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego” (Mt 3,16). W rzeczywistości było konieczne, aby pierwsze owoce Ducha Świętego ochrzczonych zostały udzielone człowieczeństwu Zbawiciela, który daje tę wielką łaskę.

Być może zstąpił również w postaci gołębicy, aby pokazać, jak niektórzy twierdzą, model czystej, niewinnej i prostej gołębicy, która poprzez swoje modlitwy działa na rzecz maluczkich i na odpuszczenie grzechów. […] Po części gołębica Noego to zapowiadała. Tak jak w czasach Noego ludzie otrzymali zbawienie przez drewno i wodę i rozpoczęli nowe pokolenie, i tak jak gołębica powróciła do Noego wieczorem z gałązką oliwną, tak Duch Święty zstąpił również na prawdziwego Noego, autora drugiego pokolenia, który przyniósł ze sobą w tej samej arce próbki wszystkich różnych gatunków. […] Tak więc, jak niektórzy wyjaśniają, duchowa gołębica zstąpiła w czasie chrztu, aby pokazać, że to On sam zbawił wierzących przez drewno krzyża i który pod wieczór miał przynieść błogosławieństwo zbawienia przez swoją śmierć.

Źródło: Katechezy chrzcielne nr 17 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Hieronim ze Strydonu (347-420), kapłan, tłumacz Biblii, doktor Kościoła

„Jezus przyjął od Jana chrzest w Jordanie”. Wielkie jest Jego miłosierdzie: Ten, który nie popełnił grzechu, jest ochrzczony jak grzesznik. W chrzcie Pana wszystkie grzechy są odpuszczone. Ale to jest tylko rodzaj zapowiedzi chrztu Zbawiciela, ponieważ prawdziwe odpuszczenie grzechów znajduje się w krwi Chrystusa, w tajemnicy Trójcy.

„Gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo”, To wszystko jest napisane dla nas. Zanim zatem przyjmiemy chrzest, mamy zamknięte oczy, nie widzimy rzeczywistości z nieba.

„I ujrzał Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie»”. Widzimy tajemnicę Trójcy: Jezus jest ochrzczony, Duch Święty zstępuje pod postacią gołębicy, Ojciec przemawia z wysokości nieba.

„Ujrzał rozwierające się niebo”. Wyrażenie „ujrzał” wskazuje na to, że inni nie widzieli. Nie wyobrażajmy sobie jednak dosłownie otwartych niebios: my sami jesteśmy w tym miejscu, według różnorodności naszych zasług i widzimy niebo otwarte lub zamknięte. Całkowita wiara widzi otwarte niebo, ale wiara, która wątpi, widzi je zamknięte.

„Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim” (J 1,32). Spójrzcie, co mówi Pismo: spoczywać, to znaczy nie odchodzić. Duch Święty zstąpił i spoczywał na Chrystusie; podczas gdy na ludzi zstępuje, ale nie spoczywa na nich. Czy bowiem mamy nadzieję, że Duch Święty będzie na nas spoczywał, kiedy nienawidzimy brata lub mamy złe myśli? Jeśli zatem posiadamy dobre myśli, to wiedzmy, że Duch Święty mieszka w nas, ale jeżli mamy złe, to znak, że Duch Święty odsunął się od nas. To dlatego jest powiedziane o Zbawicielu: „Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, to On” (J 1,33).

Źródło: Homilie do Ewangelii św. Marka 1C, SC 494