Day: 01.01.2024

Autor: Św. Pius X, papież od 1903 do 1914

Czyż Maryja nie jest Matką Chrystusową? Więc jest też i naszą Matką! Niewątpliwie Jezus-Słowo, które ciałem się stało, jest też zarazem Zbawicielem rodzaju ludzkiego. Otóż, jako Bóg-Człowiek, miał On dotykalne ciało na równi z każdym człowiekiem; jako zaś Zbawca rodu ludzkiego, miał ciało duchowne i mistyczne, to znaczy społeczność z tymi, którzy wierzą w Chrystusa. „Tak wiele nas, jednym ciałem jesteśmy w Chrystusie” (Rz, 12, 5). Otóż Niepokalana Dziewica nie poczęła Przedwiecznego Syna Bożego na to jedynie, aby stał się człowiekiem, biorąc z Niej naturę ludzką – lecz owszem na to, iżby, za pomocą natury z Niej wziętej, stał się Odkupicielem ludzi. Dlatego Anioł rzekł pasterzom: „Narodził się wam dziś Zbawiciel, który jest Chrystus Pan” (Łk; 2, 11).

Przeto w tym samym żywocie Przeczystej Matki Chrystus przybrał sobie i ciało własne i zarazem ono ciało „duchowe”, złożone z tych, którzy „mieli weń uwierzyć”. Słusznie można wtedy powiedzieć: że Maryja, mając Zbawiciela w swym łonie, nosiła w nim także tych wszystkich, których życie było zawarte w życiu Zbawiciela. Wszyscy więc, którzykolwiek złączeniśmy z Chrystusem i którzy, jak mówi Apostoł, „jesteśmy członkami Ciała Jego i z Krwi Jego” (Ef, 5, 30), wszyscy wyszliśmy z łona Maryi, na podobieństwo ciała złączonego z głową.

Stąd też, w znaczeniu duchowym i mistycznym, i my zowiemy się synami Maryi i Ona jest Matką nas wszystkich. „Matką zapewne wedle ducha, lecz prawdziwie Matką członków Chrystusowych, którymi jesteśmy” (św. Augustyn). Gdy tedy Najświętsza Dziewica zarazem jest Matką Boga i ludzi, któżby wątpił, że Ona wszelkimi sposobami stara się, ażeby Chrystus, «Głowa ciała Kościoła» (Kol, 1, 18) na nas, swe członki, zlewał dary Swoje w tym celu, iżbyśmy Go znali i „żyli przez Niego” (1 Jan, 4, 9).

Źródło: Encyklika „Ad diem illum laetissimum” (© Libreria Editrice Vaticana)

Autor: Św. Faustyna Kowalska (1905-1938), zakonnica

O Maryjo, Niepokalana Dziewico,
Czysty krysztale dla serca mojego,
Tyś mocy moja, o silna kotwico,
Tyś tarczą i obroną dla serca słabego.

O Maryjo, Tyś czysta i niezrównana,
Dziewico i Matko zarazem,
Tyś piękna jak słońce, niczym nie zmazana,
Nic nie pójdzie w porównanie z Twej duszy obrazem.

Twa piękność zachwyciła oko Trzykroć Świętego,
Że zstąpił z Nieba, opuszczając tron wieczystej stolicy,
I przybrał Ciało i Krew z Serca Twego,
I przez dziewięć miesięcy tając się w sercu Dziewicy.

O Matko, Dziewico, nikt nie pojmie tego,
Że Bóg niezmierzony staje się człowiekiem,
To tylko motyw miłości niezgłębionego miłosierdzia Swego,
Przez Ciebie, Matko – dane nam życie z Nim na wieki.

O Maryjo, Matko Dziewico i Bramo niebieska,
Przez ciebie przyszło nam zbawienie,
Wszelka łaska przez Twoje ręce dla nas tryska,
A wierne naśladowanie Ciebie uświęci mniej jedynie.

O Maryjo, Dziewico – Lilio najśliczniejsza,
Serce Twe dla Jezusa było pierwszym tabernakulum na ziemi,
A to dlatego, że pokora Twoja była najgłębsza,
I dlatego wyniesiona nad chóry Anielskie i nad Świętymi.

O Maryjo, słodka Matko moja,
Oddaje Ci duszę, ciało i biedne me serce,
Bądź strażniczką życia mego,
A szczególnie w śmierci godzinie, w ostatniej walce.

Źródło: Dzienniczek § 161 (© Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia)

Autor: Liturgia Godzin z góry Synaj (IX wiek)

Każdy oddech śmiertelnika oddaje cześć boskiemu zrodzeniu, o Najczystsza, a chór aniołów świętuje niepojętą tajemnicę twojego porodu. Poczęłaś w swoim łonie Stwórcę wszechświata i urodziłaś Go: zaprawdę przerażające, dziwne, niezwykłe, absolutnie zdumiewające, o Pani, są twoje cuda!

Ponieważ Syn twój, o Pani, wysłuchuje słowa matki, nie przestawaj zatem błagać Go: niech ci, którzy proszą cię, Matko Boża, zostaną uwolnieni od wszelkich utrapień, którzy czczą cię z miłością jako schronienie dla naszego zbawienia, jako boską ucieczkę, Przeczysta, jako nienaruszalną fortecę i radość cierpiących.

Uczyniłaś ze mnie, o Matko, świątynię Ducha Świętego, oczyszczając swoimi boskimi błaganiami nieczystość mego ciała i wycierając, Matko Boża, brud moich błędów: bo przy tobie się schroniłem, ty jesteś prawdziwą ochroną i nie do zdobycia bastionem chrześcijan, ich schronieniem, ich boska ucieczką i ostoją.

Daniel w duchu dostrzegł w tobie górę nietkniętą przez dłuto (por. Dn 2,34), Ezechiel – boskie drzwi (por. Ez 44,2), Mojżesz widział Cię wcześniej, krzew nie spalony (por. Wj 3,2). Ciebie, która nosiłaś w swoim łonie ogień boskości, nie będąc pochłoniętą przez płomień, Dziewico, my uznaliśmy za Matkę całkowicie niepokalaną, bo urodziłaś w ciele naszego Odkupiciela. ewangelia.org

Źródło: Kanon do Matki Bożej (© Evangelizo.org)