Month: luty 2022

Autor: Św. Augustyn (354 – 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

„Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój”. To imię – Piotr – jest mu dane, bo pierwszy położył on między narodami fundamenty wiary i jest on niezniszczalną skałą, na której spoczywają podwaliny i całość budowli Jezusa Chrystusa. To ze względu na swoją wierność jest nazwany Piotrem, podczas gdy Pan otrzymuje to miano ze względu na swoją moc: „Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała — to był Chrystus”(1 Kor 10,4). Tak, ten apostoł wybrany do współdziałania w dziele Chrystusa zasługiwał na dzielenie tego samego imienia z Nim. Razem zbudowali tę samą budowlę. To Piotr sieje, Pan daje wzrost i także On posyła tych, którzy podleją (por. 1 Kor 3,6nn).

Wiecie, umiłowani bracia, Piotr został wyniesiony poprzez swoje winy, w momencie, kiedy cierpiał jego Zbawiciel. To po tym, jak zaparł się Pana, stał się pierwszy u Niego. Stał się wierniejszy, płacząc nad swoją wiarą, którą zdradził i otrzymał jeszcze większą łaskę niż ta, którą utracił. Chrystus powierzył mu swoją trzodę, aby ją prowadził jak dobry pasterz, a on, który był tak słaby, stał się odtąd podporą wszystkich. Upadł, kiedy miał wyznać swoją wiarę, a teraz miał umacniać innych w niewzruszonym fundamencie wiary. To dlatego jest nazwany podstawową skałą pobożności Kościołów.

Źródło: „Ty będziesz nazywał się Kefas – to znaczy: Piotr”(J 1,42) (© Evangelizo.org)

Autor: Katechizm Kościoła Katolickiego

Kolegium Biskupów i jego głowa – Papież: Chrystus, ustanawiając Dwunastu, nadał im formę „kolegium, czyli stałego zespołu, na którego czele postawił wybranego spośród nich Piotra”. „Jak z ustanowienia Pańskiego święty Piotr i reszta Apostołów stanowią jedno Kolegium Apostolskie, w podobny sposób Biskup Rzymski, następca Piotra, i biskupi, następcy Apostołów, pozostają we wzajemnej łączności”.

Jedynie Szymona uczynił Pan Opoką swojego Kościoła, nadając mu imię Piotr. Powierzył mu klucze Kościoła; ustanowił go pasterzem całej trzody. „Dar związywania i rozwiązywania, dany Piotrowi, został udzielony także Kolegium Apostołów pozostającemu w łączności z głową swoją”. Ta pasterska misja Piotra i innych Apostołów stanowi jeden z fundamentów Kościoła. Jest ona kontynuowana przez biskupów pod prymatem Piotra.
Papież, Biskup Rzymu i następca św. Piotra, jest „trwałym i widzialnym źródłem i fundamentem jedności zarówno biskupów, jak i rzeszy wiernych”. „Biskup Rzymski z racji swego urzędu, mianowicie urzędu Zastępcy Chrystusa i Pasterza całego Kościoła, ma pełną, najwyższą i powszechną władzę nad Kościołem i władzę tę zawsze ma prawo wykonywać w sposób nieskrępowany”.

„Kolegium, albo ciało biskupie, posiada władzę autorytatywną jedynie wtedy, gdy się je bierze łącznie z Biskupem Rzymu, następcą Piotra, jako jego głową”. Kolegium to jako takie jest również „podmiotem najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem, chociaż nie może wypełniać tej władzy inaczej, jak tylko za zgodą Biskupa Rzymu”. „Kolegium Biskupów wypełnia w sposób uroczysty władzę w całym Kościele na soborze powszechnym”. „Nigdy nie istnieje sobór powszechny, który by nie był jako taki zatwierdzony lub przynajmniej uznany przez następcę Piotra”. „Kolegium Biskupów, jako złożone z wielu jednostek, wyraża rozmaitość i powszechność Ludu Bożego, jako zaś zgromadzone pod jedną głową wyraża jedność trzody Chrystusowej”.

(Cytaty: LG 22,23)
Źródło: § 880-885

Autor: Filoksen z Mabboug (? – ok. 523), biskup w Syrii

Przyjdź, nadstaw ucha i słuchaj, otwórz oczy i popatrz na cuda, które ukazuje ci wiara. Przyjdź, pozwól sobie uformować nowe oczy, stworzyć ukryte uszy. Jesteś zaproszony do słuchania rzeczy ukrytych…; zostałeś powołany do oglądania rzeczywistości duchowych… Chodź, zobacz, czym jeszcze nie jesteś i odnów się, wchodząc do nowego stworzenia.

Mądrość była ze swoim Stworzycielem w pierwszych dziełach (Prz 8,22). Ale w drugim stworzeniu, wiara była razem z Nim; w drugim zrodzeniu wziął wiarę na pomocnika. Wiara towarzyszy Bogu we wszystkim i nic nowego bez niej się dzisiaj nie dzieje. Łatwo by Mu było zrodzić cię z wody i Ducha, (J 3,5) bez niej, jednakże nie powołuje cię do powtórnych narodzin, zanim nie wyrecytujesz wyznania wiary. Mógł cię odnowić i ze starego uczynić nowego, jednakże nie zmienia cię i nie odnawia, zanim nie otrzyma od ciebie wiary w zastaw. Wiara jest wymagana od tego, który przyjmuje chrzest i to wtedy otrzymuje skarby z wody. Bez wiary wszystko jest zwyczajne; kiedy przychodzi wiara, wszystkie złe rzeczy stają się chwalebne. Bez wiary chrzest jest z wody, bez wiary ożywcze tajemnice są chlebem i wodą; bez oka wiary, dawny człowiek jawi się tylko taki, jaki jest; bez oka wiary, tajemnice są pospolite, a cuda Ducha marne.

Wiara spogląda, kontempluje i rozważa po cichu moc, która jest ukryta w rzeczach… Oto przykład: niesiesz na dłoni kawałek tajemnicy, który z natury jest zwyczajnym chlebem. Wiara spogląda na niego jak na ciało Jedynego… Ciało widzi chleb, wino, olejek, wodę, ale wiara zmusza jego spojrzenie do duchowego patrzenia na to, czego nie widzi cieleśnie: na spożywanie Ciała, zamiast chleba, do picia Krwi, zamiast wina, do zobaczenia chrztu z Ducha, zamiast z wody i mocy Chrystusa zamiast olejku.

Źródło: Homilia 3, 52-56 (© Evangelizo.org)

Autor: Hermas (2 wiek)

Oddal od siebie zwątpienia, nie wahaj się modlić, pytając samego siebie: “Jak mogę prosić Boga i otrzymać, skoro popełniłem tyle grzechów przeciw Niemu?” Nie myśl w ten sposób, ale całym swym sercem zwracaj się do Pana, a poznasz Jego niezmierzoną litość, zobaczysz na pewno, że On ciebie nie odrzuci, ale odpowie na twoje prośby. Bo Bóg nie jest jak człowiek, który zachowuje pamięć o grzechach, nie ma w Nim złośliwości, ale ma litość nad swoim stworzeniem. Oczyść więc swe serce z próżności, zła i grzechu i się módl. Wszystko otrzymasz, jeśli ufasz.

Ale jeśli zaczniesz wątpić, niczego nie uzyskasz. Ten, który wątpi, niczego nie otrzyma. Oczyść zatem duszę z wszelkiej wątpliwości, oblecz się w wiarę, bo jest potężna i wierz, że Bóg cię wysłucha.

Nie popadaj w zwątpienie, jak nie otrzymasz spełnienia od razu. Bo to opóźnienie służy wzrostowi twojej wiary. Nie przestawaj prosić o to, czego pragniesz. Wiedz zatem, ty, który się wahasz, że to jest złem i bezsensownością, zrozum, że zwątpienia wykorzeniają wiarę, nawet bardzo silnie wierzących ludzi… Bo wiara jest pełna mocy i wszystko osiąga, ale zwątpienie, jeśli nie ufasz, sprowadza wszelkie działania ku upadkowi.

Źródło: Pasterz 39:1 – 9 (© Evangelizo.org)