Autor: Homilia grecka z 4 wieku
Czym jest przyjście Chrystusa? Wyzwoleniem z niewolnictwa i odrzuceniem dawnego przymusu, początkiem wolności i łaską adopcji, źródłem odpuszczenia grzechów i życiem prawdziwie nieśmiertelnym dla wszystkich. Kiedy Słowo Boże, widząc nas z wysoka, styranizowanych śmiercią, niszczejących, związanych więzami upadku, kroczących drogą bez powrotu, przybyło przybrać naturę Adama, pierwszego człowieka, według zamiaru Ojca. Nie powierzył aniołom ani archaniołom zadania naszego zbawienia, ale sam stanął do walki za nas, posłuszny rozkazom Ojca… Zbierając i gromadząc w sobie wielkość boskości, przybył z miarą, jaką zechciał…; dzięki mocy Ojca nie stracił tego, co miał przedtem, ale, biorąc to, czego nie miał, przybył taki, jakby miał się poddać granicom…
Zobacz, że jest Panem: „Wyrocznia Boga dla Pana mego: Siądź po mojej prawicy! (Ps 110,1)”. Zobacz, że jest Synem: „On będzie wołał do Mnie: «Ty jesteś moim Ojcem, a Ja go ustanowię pierworodnym» (Ps 89,27-28)”… Zobacz także, że jest Bogiem: „Ludzie o rosłej postawie, przejdą do ciebie i będą twoimi, na twarz przed tobą będą upadać i mówić do ciebie błagalnie: «Tylko w tobie jest Bóg, i nie ma innego» (Iz 45,14)”. Zobacz, że jest przedwiecznym królem: „Berło Twego królestwa – berło sprawiedliwe… Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości” (Ps 45,7-9). Zobacz, że jest Panem mocy: „Któż jest tym Królem chwały? Pan, dzielny i potężny” (Ps 24,8). Zobacz, że jest przedwiecznym arcykapłanem: „Tyś Kapłanem na wieki” (Ps 110,4). Ale jeśli jest Panem i Bogiem, Synem królewskim, Panem i przedwiecznym arcykapłanem, kiedy zechciał, „stał się także człowiekiem, kto to zgłębi?” (Jr 17,9 LXX)…To jako Bóg i człowiek ten wielki Jezus przybył do nas… Przybrał nasze mizerne ciało i śmierć…, pielęgnował nasze ciała ze względu na ich ułomności, uzdrowił swoją mocą każdą z naszych chorób, aby wypełniło się słowo: „Ja, Pan… ująłem Cię za rękę i ukształtowałem… Ja, któremu na imię jest Jahwe… Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć… Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?” (Iz 42,6; 1Kor 15,26.55).
Źródło: Na Świętą Paschę 44-48; PG 59, 743; SC 27 (inspirowana zaginioną homilią Hipolita) (© Evangelizo.org)