Autor: Św. Jan Paweł II (1920-2005), papież

Jeśli Europa pragnie pozostać wierna samej sobie, musi wiedzieć, jak zgromadzić wszystkie żywotne siły tego kontynentu, szanując pierwotny charakter każdego regionu, ale odnajdując swoje korzenie we wspólnym duchu. Kraje członkowskie waszej Rady mają świadomość, że nie są całą Europą. Wyrażając żarliwe pragnienie intensywniejszej współpracy, już rozpoczętej, z innymi narodami, szczególnie z krajami Europy Środkowej i Wschodniej, mam poczucie, że jednoczę się z pragnieniem milionów mężczyzn i kobiet, którzy wiedzą, że są częścią wspólnej historii i mają nadzieję na jedność i solidarność na miarę tego kontynentu.

Przez wieki Europa odgrywała wielką rolę w różnych częściach świata. Trzeba przyznać, że w kontakcie z innymi cywilizacjami nie zawsze ukazywała to, co w niej najlepsze, ale nikt nie może zaprzeczyć, że z powodzeniem dzieliła się wartościami, które od dawna wypracowała. Jej synowie mieli istotny udział w rozpowszechnianiu chrześcijańskiego orędzia. Jeśli Europa pragnie dzisiaj odgrywać swoją rolę, musi — zachowując jedność — wyraźnie oprzeć swoje działanie na tym, co jest najbardziej ludzkie i hojne w jej dziedzictwie…

Stając dzisiaj przed pierwszym na świecie międzynarodowym zgromadzeniem parlamentarnym mam świadomość, że zwracam się do odpowiednich reprezentantów ludów, które w swojej wierności żywym źródłom, zapragnęły się zjednoczyć, aby utwierdzić swoją jedność i otworzyć się na inne narody ze wszystkich kontynentów, w szacunku prawdy ludzkiej. Mogę zaświadczyć o gotowości chrześcijan do wzięcia aktywnego udziału w zadaniach waszej instytucji. Życzę waszej Radzie, by owocnie pracowała, aby dusza Europy była zawsze żywa i hojna.

Źródło: Przemówienie przed Radą Europy (© Evangelizo.org)