Autor: Liturgia Godzin z góry Synaj (IX wiek)

„Przerażający cud: jak grób może pomieścić Ciebie, moje dziecko, którego granice świata nie obejmują?” – zapytała Dziewica. „Światło moich oczu jest przyćmione; nie rozumiem, jak Ciebie – Słońce bez zachodu – mogę widzieć, znikającego pod ziemią!” […]

Słońce okryło się ciemnością, gdy ujrzało Ciebie, Jednego z Trójcy, ukrywającego swoje promienie pod ziemią i obnażającego otchłanie piekła, odkupującego siłą potępionego w kajdanach i umarzającego mu jego wyrok.

Przyjdźcie, wszystkie dusze wiernych, które spieszycie do grobu z wonnościami, ponieważ rozbrzmiewa dobra nowina radości i zadowolenia: Chrystus Zbawiciel zmartwychwstał z mocą, uwalniając od zepsucia wszystkich, którzy są skuci łańcuchami.

Odrzucając wszelki smutek, który nas ogarnia, zdecydowanie idźmy i śpiewajmy chórem dla zmartwychwstania Chrystusa, głośmy też pełnym głosem Jego zbawienie „Radujcie się!” i weźmy to dla siebie w duchu wiary, bo oto zmartwychwstał, napełniając wszechświat radością.

Źródło: Stichera o złożeniu w grobie, SC 486 (© Evangelizo.org)