Day: 03.03.2024

Autor: Św. Leon Wielki (? – ok. 461), papież i doktor Kościoła

Jeśli rozmyślamy nad tym, co świat otrzymał przez krzyż Pana, to uznamy, że żeby świętować Wielkanoc, słusznie trzeba przygotować się przez post czterdziestu dni…

To nie tylko biskupi lub kapłani, czy też inni szafarze sakramentów, ale całe ciało Kościoła, to wszyscy wierni muszą się oczyścić z tego, co ich plami, aby świątynia Boża, której fundamentem jest Jezus Chrystus (1Kor 3,11.16), była piękna we wszystkich kamieniach i świetlista w każdym zakamarku… Bez wątpienia nie można podjąć się ani dokończyć oczyszczania świątyni bez jej budowniczego; jednakże Ten, który ją wzniósł, pozwolił jej także szukać wzrostu własną pracą. Ponieważ materiał, który posłużył do budowy świątyni, jest żywy i inteligentny i to Duch łaski pobudza ją do gromadzenia się dobrowolnie w jedną budowlę…

Dlatego też, skoro wszyscy wierni razem i każdy osobno tworzą jedną świątynię Bożą, musi ona być doskonała w każdym, jak i w całości. Jeśli nawet piękno nie może być takie samo dla wszystkich członków ani takie same zasługi w tylu różnych częściach świątyni, dzięki więzi miłości jednak dostępuje do jedności w pięknie. Nawet jeśli nie otrzymali tych samych darów łaski, ci, którzy są zjednoczeni w świętej miłości, wspólnie radują się z ich dóbr, a to, co podoba im się w innych, nie jest im obce, ponieważ powiększają swoje bogactwa, znajdując radość w postępach bliźnich.

Źródło: Kazanie 48, 1; PL 54, 298

Autor: Św. Augustyn (354 – 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

Jesteśmy nadal pracownikami Boga i budujemy świątynię Bożą. Konsekracja tej świątyni odbyła się już w Jego głowie, gdyż Pan powstał z martwych, zwyciężając śmierć; zniszczył w sobie to, co było śmiertelne i wstąpił do nieba… A teraz, my budujemy tę świątynię poprzez wiarę, aby była Mu poświęcona w dniu ostatecznego zmartwychwstania. Dlatego też znajdujemy psalm zatytułowany: „kiedy odbudowano Świątynię, po czasie niewoli” (96,1 Vulg). Przypomnijcie sobie tę niewolę, w której niegdyś byliśmy, kiedy diabeł trzymał cały świat w swojej mocy, jak stado niewiernych. Ze względu na tę niewolę przyszedł Odkupiciel. Wylał swoją krew na okup za nas. Przez swoją krew wylaną za nas, skreślił zapis dłużny, który trzymał nas w niewoli (Kol 2,14)… Uprzednio zaprzedani grzechowi, zostaliśmy uwolnieni przez łaskę.

Po tej niewoli, budujemy teraz świątynię i aby ją wznieść, ogłaszamy Dobrą Nowinę. Dlatego ten psalm rozpoczyna się słowami: Śpiewajcie Panu pieśń nową”. I aby nie wydawało ci się, że buduje się tę świątynię gdzieś w małym zakątku, tak jak budują heretycy, którzy oddzielili się od Kościoła, zwróć uwagę na dalsze słowa: „Śpiewajcie Panu, wszystkie krainy!”…

„Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewajcie Panu, wszystkie krainy!” Śpiewajcie i budujcie! Śpiewajcie i „błogosławcie Jego imię” (Ps 96,2). Ogłaszajcie dzień narodzony w dniu zbawienia, w dniu Chrystusa. Kto jest, tak naprawdę, zbawieniem Bożym, jeśli nie Chrystus? Dla tego zbawienia, modlimy się w psalmie: „Okaż nam Panie miłosierdzie swoje i daj nam swoje zbawienie”. Sprawiedliwi oczekiwali tego zbawienia, ci, o których Pan mówił do swoich uczniów: „Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli” (Łk 10,24)… „Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewajcie Panu”. Popatrzcie na gorliwość budowniczych! „Śpiewajcie Panu i błogosławcie jego imię”. Ogłaszajcie Dobrą Nowinę! Jaka jest ta dobra nowina? Dzień narodził się z dnia…; Światło narodziło się ze Światła, Syn z Ojca, zbawienie Boże! Tak właśnie buduje się tę świątynię po czasie niewoli.

Źródło: Kazanie 163, 51