Autor: Św. Paulin z Noli (355–431), biskup

Przypomnijmy sobie tę wdowę która, troszcząc się o ubogich, zapomniała o sobie do tego stopnia, że dała wszystko, co jej zostało na utrzymanie, myśląc tylko o przyszłym życiu, jak potwierdza to Pan. Inni dali z ich nadmiaru, ale ona, uboższa pewnie niż wielu ubogich – skoro cały jej majątek składał się z dwóch sztuk pieniędzy – w swoim sercu była bogatsza niż wszyscy bogacze. Ona spoglądała jedynie na bogactwa zapłaty wiecznej; pragnęła skarbów niebieskich, zrzekła się wszystkiego, co posiadała, jakby to były dobra wzięte z ziemi i powracające do ziemi (Rdz 3, 19). Dała to, co miała, aby otrzymać to, czego nie widziała. Dała dobra przemijające, żeby nabyć dobra nieśmiertelne. Ta uboga niewiasta nie zapomniała o środkach przewidzianych przez Pana, potrzebnych do otrzymania przyszłej nagrody. To dlatego Pan o niej nie zapomniał i z góry sędzia świata wydał swój wyrok: chwali tą, którą ukoronuje w dniu sądu.

Źródło: List 34, 2-4 : PL 61, 345-346 (© Evangelizo.org)