Autor: Orygenes (ok. 185-253), kapłan i teolog

Baalam prorokował: „Jakubie, jakże piękne są twoje namioty, mieszkania twoje, Izraelu!” (Lb 24,5). Jakub jest tutaj symbolem ludzi doskonałych w czynach i dziełach, a Izrael symbolem poszukiwaczy mądrości i poznania… O tym, który wykonał swój obowiązek i osiągnął doskonałość w swoich dziełach, powiedzą, że ta doskonałość to jego dom, jego piękny dom. Ale dla tych, którzy pracują nad mądrością i poznaniem, nie ma określenia na ich wysiłki – bo gdzie byłaby granica dla mądrości Bożej? Im bardziej się do niej zbliżamy, tym większe odkrywamy głębie, im bardziej dociekamy, lepiej rozumiemy jej charakter niewysłowiony i niepojęty; bo mądrość Boża jest niepojęta i nieoszacowana. Dla tych ludzi, którzy podążają na drodze mądrości Bożej, Baalam nie wychwala domów, bo oni nie doszli do końca podróży, ale podziwia ich namioty, z którymi podróżują i posuwają się naprzód…

Każdy, kto zrobił trochę postępów w poznaniu rzeczy bożych i zdobył pewne doświadczenie w tej dziedzinie, wie dobrze: zaledwie udało mu się coś spostrzec, zrozumieć pewne tajemnice duchowe, jego dusza tam przebywa jak w namiocie; a po tych pierwszych odkryciach, zwija jakby swój namiot i chce wznieść się wyżej, aby rozbić chwilowe mieszkanie swego ducha. W ten sposób, zawsze „wytężając siły ku temu, co przede mną” (Flp 3,13), posuwa się dusza jak koczownik ze swoim namiotem. Nigdy nie nadchodzi ten moment, kiedy dusza ogarnięta ogniem poznania Boga może zażyć trochę spoczynku; nieustannie wzbija się z dobrego ku lepszemu, a z lepszego na co raz wyższe wysokości.

Źródło: Homilie o Księdze Liczb, nr 17 (© Evangelizo.org)