Day: 20.06.2021

Autor: Św. Augustyn (354 – 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

Twoje serce jest jakby targane falami; obraza wywołała u ciebie pragnienie zemsty. I oto zemściłeś się…, a twój statek się rozbił. Dlaczego? Bo Chrystus uśpił się w tobie, ty o Nim zapomniałeś! Obudź zatem Chrystusa, przypomnij sobie o Nim, niech On w tobie powstanie… Zapomniałeś o słowach, które wyrzekł na krzyżu: „Ojcze, przebacz im bo nie wiedzą co czynią”? (Łk 23,34) Ten, który jest w tobie uśpiony, odmawia zemsty.

Powstań i przypomnij sobie o nim. Jego wspomnienie to jego słowo, to jego przykazanie. A kiedy obudzisz Chrystusa w tobie, to sobie powiesz: „Kim jestem, że chciałem się mścić?… Ten, który powiedział: „Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone” (Łk, 6,37) nie przyjmie mnie. Powstrzymam więc mój gniew i moje serce znajdzie pokój na nowo”. Chrystus rozkazał morzu, a ono się uspokoiło… Obudź Chrystusa, niech do ciebie przemawia. „Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?” Jaki jest ten, któremu morze jest poddane? „Morze jest Jego własnością: bo On sam je uczynił” (Ps 95,5); „przez Niego wszystko się stało” (J 1,3). Naśladuj raczej wiatry i morza: poddaj się Stworzycielowi. Morze słyszy rozkaz Chrystusa, a ty chcesz pozostać głuchy? Morze się poddaje, wiatr cichnie, a ty dalej będziesz wiał?… Mówić, działać, spiskować – czy to nie jest wianiem i odmową uciszenia się na rozkaz Chrystusa? Kiedy twoje serce się trwoży, nie pozwól przykryć cię falom.

A jeśli jednak wiatr nas przewróci – bo jesteśmy tylko ludźmi – i wzbudzi w naszych sercach złe pragnienia, to nie poddawajmy się. Obudźmy Chrystusa, aby kontynuować naszą podróż przez spokojne morze, aż do naszej ojczyzny.

Źródło: Kazanie 63 (© Evangelizo.org)

Autor: Stara homilia grecka

Uczniowie zbliżyli się do Niego, zbudzili Go i powiedzieli: „Panie, ratuj nas, giniemy!”… O szczęśliwi, prawdziwi uczniowie Boga, macie przy sobie Pana, waszego Zbawiciela i boicie się zagrożenia? Jest wśród was Życie, a wy lękacie się śmierci? Zrywacie ze snu Zbawiciela obecnego pośród was, tak jakby nie mógł, nawet podczas snu, uspokoić fal i uciszyć burzy?

Co odpowiadają na to umiłowani uczniowie? Jesteśmy jeszcze małymi i słabymi dziećmi. Nie jesteśmy jeszcze mocni… Nie widzieliśmy jeszcze krzyża; nie było jeszcze Męki Pańskiej, Jego zmartwychwstania, wniebowstąpienia, zesłania Ducha Świętego, które by nas umocniły… Pan nie bez przyczyny mówi nam: „Czemu bojaźliwi jesteście, ludzie małej wiary?”. Dlaczego nie macie siły? Dlaczego brakuje wam zaufania? Skąd tak mało zuchwałości, kiedy jest z wami Zaufanie? Nawet jeśli nadeszłaby śmierć, czyż nie powinniście przyjąć jej z wielką stałością? We wszystkim co przychodzi na was, dam wam potrzebną siłę, w każdym niebezpieczeństwie, w każdym doświadczenia, nawet jeśli dusza opuszcza ciało… Jeśli w niebezpieczeństwie, potrzebna jest moja siła, aby znieść wszystko z wiarą jak człowiek, o ileż bardziej potrzebna jest ona w momentach życiowych pokus, aby nie upaść!

Dlaczego się troskacie, ludzie małej wiary? Wiecie, że mam moc na ziemi; dlaczego nie wierzycie, że mam też moc na morzu? Jeśli wierzycie, że jestem prawdziwym Bogiem i Stwórcą wszystkiego, dlaczego nie wierzycie, że mam moc nad wszystkim, co stworzyłem? „On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się». Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza”.

Źródło: Niesłusznie przypisana Orygenesowi (ok. 185-253), kapłanowi i teologowi