Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali. 2Kor 12, 9a

Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane.
Nie martwcie się więc o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie martwić się będzie. Dosyć ma dzień każdy swojej biedy. Mt 6, 33-34

Prawdziwa cywilizacja nie polega na sile, ale jest owocem zwycięstw nad samym sobą, nad mocami niesprawiedliwości, egoizmu i nienawiści, które są zdolne zniekształcić prawdziwe oblicze człowieka. św. Jan Paweł II

Chciałabym pisać o chlubieniu i ościeniu… jednak pewnie zbytnio bym się rozpisała, a pora już na odpoczynek 😉

Życie uczy mnie, że jeśli zawierzam i oddaję WSZYSTKO mojemu Bogu, mojemu kochanemu Tacie, przez ręce Niepokalanej Matki Jego Syna, to każda – wielka czy najdrobniejsza rzecz i troska, staje się błahostką. Ot tak – sprawy niezwykle trudne i zawiłe, po omodleniu wydają się zupełnie nie boleć i same się rozwiązywać 🙂

Powiecie, że mam silną wiarę… ok 🙂 ale skoro wierzymy, że wiara jest łaską, jakaż to moja zasługa!?

Prośmy zatem razem – Panie przymnóż nam wiary! Otwieraj nasze oczy i serca, byśmy pomimo słabości, przeciwności i naszych często niezawinionych ograniczeń, mogli widzieć i doświadczać mocy Twojej łaski! Przybywaj Duchu Święty i ucz nas cieszyć się drobnymi, codziennymi rzeczami. Ucz nas cieszyć się DZISIAJ, a o jutro zatroszcz się, przemieniając to, co nas przeraża i przerasta, wedle woli Boga Ojca. Amen!

Autor: Julianna z Norwich (1342 – po 1416), pustelnica angielska

Zachwycałam się niezmiernie: pomimo naszej głupoty i zaślepienia na ziemi, nasz Pan, w swojej uprzejmości, nieustannie spogląda na nas z życzliwością i radością. Największą przyjemność, jaką możemy Mu sprawić, to być tego prawdziwie i rozumnie pewnym oraz radować się z tego z Nim i w Nim. Ponieważ, podobnie jak będziemy na zawsze w szczęśliwości Bożej, uwielbiając Go i dziękując Mu, tak samo jesteśmy od zawsze w Jego przezorności, w Jego odwiecznym zamiarze. On nas umiłował i poznał przed początkiem świata.

On stworzył nas z miłością, która nie ma początku i z tą samą miłością nas zachowuje. Nigdy nie pozwoli, abyśmy zostali zranieni do takiego stopnia, żeby utracić naszą szczęśliwość. To dlatego, w chwili sądu, kiedy wszyscy zostaniemy wyniesieni do nieba, ujrzymy jasno w Bogu wszelkie tajemnice, które są teraz przed nami zakryte. Wtedy nikt nie pokusi się, aby powiedzieć: „Panie, gdyby stało się inaczej, to i tak byłoby doskonale”. Wszyscy powiemy jednym głosem: „Bądź błogosławiony, Panie! Jest, jak jest i wszystko jest dobrze. Prawdziwie widzimy, że wszystko wykonało się według porządku, jaki ustanowiłeś przed stworzeniem wszelkiej rzeczy”.

Źródło: Objawienia o Bożej miłości, rozdz. 85 (© Evangelizo.org)


Autor: Jan z Karpatos (VIIe w.), mnich i biskup

Nie pozwólmy w żaden sposób, aby gryzły nas troski spowodowane potrzebami ciała. Wierzmy w Boga z całej duszy, jak mówił dobry człowiek: „Zaufajcie Panu; a otrzymacie Jego ufność”.

Ale jeśli jeszcze się wahasz i nie wierzysz, że czuwa nad tobą, aby cię karmić, to spójrz na pająka, który tak bardzo różni się od ludzi. Tak, mówię o pająku, najsłabszym i najbiedniejszym ze stworzeń. Nie ma nic, nie skarży się, nie kłóci, nie gromadzi…, nie miesza się do spraw sąsiadów, ale zajmuje się swoimi, swoją pracą pracę wykonuje pogodnie, spokojnie, a do tych, którzy chwalą lenistwo, mówi: „Kto nie chce pracować, niech też nie je” (2Tes 3,10). Pan, który przebywa na wysokościach nieba i widzi, co jest pokorne (por. LXX, Ps 112,5-6) – a nic nie jest tak pokorne, jak pająk – rozciągając nad nim swoją opatrzność, posyła mu każdego dnia trochę pokarmu w pobliżu jego domu, zrzucając w jego sieci owady, których potrzebuje.

Ale ktoś ogarnięty zachłannością, może powiedzieć: „Dużo jem, wiele wydaje, muszę zatem zajmować się wieloma sprawami tego świata” (por. 2Tm 2,4). Niech taki człowiek spojrzy na wieloryby, żyjące w Oceanie Atlantyckim, hojnie karmione przez Boga i nigdy nie znają głodu. To Bóg zatem żywi tego, który je wiele, jaki tego, który ma niewielkie potrzeby. Jeśli pojmujesz te rzeczy, nawet jeśli masz duży brzuch, powierz się całkowicie Panu i wierze. Nie bądź więc niedowiarkiem, ale wierzącym (por. J 20,27).

Źródło: Rozdziały zachęty, nr 47, 48 (© Evangelizo.org)