Day: 10.01.2021

Autor: Św. Augustyn (354 – 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

Posłuchajcie, dzieci światła, wy, którzy zostaliście przysposobieni do Królestwa Bożego; posłuchajcie, drodzy bracia, słuchajcie i zadrżyjcie z radości w Panu, sprawiedliwi, skoro „prawym przystoi pieśń chwały” (Ps 33,1). Słuchacie tego, co już znacie, rozmyślajcie o tym, co usłyszeliście, kochajcie to, w co wierzycie, głoście to, co kochacie!…

Chrystus się narodził, Bóg ze strony Ojca, człowiek od strony matki. Narodził się z nieśmiertelności Ojca i z dziewictwa matki. Z Ojca, bez udziału matki, z matki, bez udziału ojca. Z Ojca bez określonego czasu, z matki bez nasienia. Z Ojca jest zasadą życia, z matki jest kresem śmierci. Z Ojca narodził się, by ustalić porządek dni, z matki, by uświęcić ten dzień.
Posłał przed siebie Jana Chrzciciela, który urodził się, kiedy dni zaczynają się kurczyć, a On sam urodził się, kiedy dni zaczynają się wydłużać, obrazując w ten sposób słowa Jana: „Trzeba, by On wzrastał, a ja żebym się umniejszał”. Życie ludzkie bowiem powinno słabnąć w sobie, a umacniać się w Chrystusie, „aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał” (2Kor 5,15). I aby każdy z nas mógł powtarzać słowa świętego Pawła: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,20).

Źródło: Kazanie 194, jedenaste na Narodzenie Pańskie (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Hieronim ze Strydonu (347-420), kapłan, tłumacz Biblii, doktor Kościoła

„Jezus przyjął od Jana chrzest w Jordanie”. Wielkie jest Jego miłosierdzie: Ten, który nie popełnił grzechu, jest ochrzczony jak grzesznik. W chrzcie Pana wszystkie grzechy są odpuszczone. Ale to jest tylko rodzaj zapowiedzi chrztu Zbawiciela, ponieważ prawdziwe odpuszczenie grzechów znajduje się w krwi Chrystusa, w tajemnicy Trójcy.„

Gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo”, To wszystko jest napisane dla nas. Zanim zatem przyjmiemy chrzest, mamy zamknięte oczy, nie widzimy rzeczywistości z nieba.„

I ujrzał Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie»”. Widzimy tajemnicę Trójcy: Jezus jest ochrzczony, Duch Święty zstępuje pod postacią gołębicy, Ojciec przemawia z wysokości nieba.„

Ujrzał rozwierające się niebo”. Wyrażenie „ujrzał” wskazuje na to, że inni nie widzieli. Nie wyobrażajmy sobie jednak dosłownie otwartych niebios: my sami jesteśmy w tym miejscu, według różnorodności naszych zasług i widzimy niebo otwarte lub zamknięte. Całkowita wiara widzi otwarte niebo, ale wiara, która wątpi, widzi je zamknięte.„

Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim” (J 1,32). Spójrzcie, co mówi Pismo: spoczywać, to znaczy nie odchodzić. Duch Święty zstąpił i spoczywał na Chrystusie; podczas gdy na ludzi zstępuje, ale nie spoczywa na nich. Czy bowiem mamy nadzieję, że Duch Święty będzie na nas spoczywał, kiedy nienawidzimy brata lub mamy złe myśli? Jeśli zatem posiadamy dobre myśli, to wiedzmy, że Duch Święty mieszka w nas, ale jeżeli mamy złe, to znak, że Duch Święty odsunął się od nas. To dlatego jest powiedziane o Zbawicielu: „Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, to On” (J 1,33).

Źródło: Homilie do Ewangelii św. Marka 1C, SC 494