02.09.2020 - Oczami Serca

02wrz202002wrz2020

Nie mogłem, bracia, przemawiać do was jako do ludzi duchowych, lecz jako do cielesnych, jak do niemowląt w Chrystusie. Mleko wam dawałem, a nie pokarm stały, boście byli niemocni; zresztą i nadal nie jesteście mocni. (…) Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost – Bóg. (…) My bowiem jesteśmy pomocnikami Boga, wy zaś – uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. 1 Kor 3, 1-2. 7. 9

Bez Bożej łaski, bez pomocy i światła Ducha Świętego chodzisz nieporadnie jak maluch, niepewnie stawiający swoje pierwsze kroki. Bez trwania w łasce uświęcającej oddalasz się od Zdroju Życia, ograbiasz się z jedynego Pokarmu, który naprawdę może dokonać cudu tu i teraz. Nie skupiaj się na błahostkach, nie rozmieniaj się na drobne, przestań pielęgnować swój żal, poczucie niedoskonałości, czy to co tam Cię innego jeszcze trapi…

JEZUS CIĘ KOCHA Właśnie wyciąga do Ciebie rękę, by Swoim dotykiem tchnąć w Ciebie nowe siły i pobudzić do życia jak teściową Piotra. Żyj! Działaj na Bożą chwałę, na świadectwo Jego mocy i siły

Żyj z Bogiem i w Bogu! Bądź prawdziwą Bożą budowlą i pozwól Bożemu Duchowi kształtować i upiękniać swoje wnętrze, a WSZYSTKO zacznie się zmieniać

Owocnego, pięknego popołudnia +

02wrz202002wrz2020

Niebiańska wiadomość na 2.09.2020

Basia Niebiańska wiadomość 0 Comment

Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią. On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im. Łk 4, 38-39

Cierpienie jest w świecie po to, ażeby wyzwalało miłość. św. Jan Paweł II

Pan Jezus poproszony, uzdrawia teściową Piotra. POPROSILI GO.

O co prosisz Pana Jezusa? Za kogo prosisz? Czy tylko własne bolączki i utrudzenia zaprzątają Twoją głowę? Czy zupełnie nie widzisz, że obok ktoś w gorączce bardzo cierpi?! Może nie będziesz w stanie w żaden sposób mu pomóc, może wystarczy, że tylko będziesz, potrzymasz za rękę, uśmiechniesz się, może nawet przez łzy… ale zawsze możesz prosić Pana Jezusa o łaskę uzdrowienia.

Moje serca jakiś czas temu zrobiło się jeszcze bardziej wrażliwe na ludzkie cierpienie. Staram się jak mogę, towarzyszyć i wspierać tych, co gorzej się mają. Te gorączki, utrudzenia, cierpienia są bardzo różne. Jednak Pan Jezus może zaradzić każdej biedzie. Choć może nie w taki sposób jakiego akurat oczekujemy, to przecież nikt po spotkaniu Pana Jezusa nie odchodzi już taki sam, o czym z wielką radością zaświadczam 😍

Słowo Boże ma nieograniczoną moc. Bliskość i dotknięcie Pana Jezusa przemienia każdą rzeczywistość i każdą przestrzeń, jeśli Go tylko poprosimy i pozwolimy Mu działać tak jak On zechce.

Przemieniaj mnie mój Jezu! Niech Twoje uzdrowienie motywuje mnie do jeszcze większej gorliwości i otwartości na drugiego człowieka.

Jezu ufam Tobie!

Błogosławionego dnia 🌞 ❤️+

02wrz202001wrz2020

“Wyszedł i udał się na miejsce pustynne”

Basia Z aplikacji Pismo Święte 0 Comment

Autor: Św. Teresa z Avila (1515-1582), karmelitanka, doktor Kościoła

Jak nie wspomnieć na Mistrza, który nas nauczył modlić się, w sposób pełen miłości i z żywym pragnieniem, aby modlitwa przyniosła nam pożytek? … Wiecie, że nauczył nas modlić się w samotności. Tak nasz Pan robił, kiedy się modlił, nie tylko, bo było mu to potrzebne, ale żeby nam dać przykład. Już powiedziałam, że nie można rozmawiać w tym samym czasie z Bogiem i ze światem. A tak właśnie postępują ci, którzy recytują modlitwy i w tym samym czasie słuchają, co się mówi wokół nich, albo dają się ponieść natrętnym myślom, zamiast je odepchnąć.

Nie mówię tutaj o braku dyspozycji, która się czasem przytrafia, ani o melancholii lub słabości ducha, które zasmucają niektórych i przeszkadzają im się skupić, mimo ich wysiłków. Podobne jest z wewnętrznymi burzami, które niepokoją wierne sługi Boga, który na to pozwala dla ich największego dobra. W ich zgryzocie szukają na próżno spokoju. Czegokolwiek by nie robili, nie mogą się skupić na słowach modlitwy. Ich umysł nie może przywiązać się do żadnej myśli, jest tak rozproszony, jakby był w gorączce. Ale zobaczą, że to nie jest z ich winy; niech się zatem nie przejmują… Skoro ich dusza jest chora, niech jej znajdą jakiś spoczynek i zajmą się praktykowaniem cnót. Oto co powinny zrobić te osoby, które czuwają nas sobą samymi i rozumieją, że nie można rozmawiać z Bogiem i światem w tym samym momencie.

To, co zależy od nas, to bycie w samotności na modlitwie. Oby Bóg dał, że to wystarczy, powtarzam, aby zrozumieć, w czyjej obecności jesteśmy i jaką odpowiedź daje Pan na nasze prośby! Myślcie, że On milczy, choć go nie słyszeliśmy? Na pewno nie. On mówi do serca, kiedy serce się modli.

02wrz202002wrz2020

Pustynia tłumów

Basia Z aplikacji Pismo Święte 0 Comment

Autor: Służebnica Boża Madeleine Delbrêl (1904-1964), misjonarka ludzi ulicy

Samotność, o mój Boże, To nie fakt, że jesteśmy sami. Jest wtedy, kiedy jesteś tutaj bo przed Tobą wszystko staje się martwe lub wszystko staje się Tobą…

Czy jesteśmy wystarczająco dziećmi, aby pomyśleć, że ci wszyscy zgromadzeni ludzie są wystarczająco dorośli, wystarczająco ważni, wystarczająco żywi, aby nam zasłonić horyzont, kiedy spoglądamy w Twoją stronę.

Być sam, to nie wyprzedzenie ludzi lub pozostawienie ich; być sam, to wiedzieć, że jesteś wielki, o mój Boże, że tylko Ty jesteś wielki. I nie ma znaczącej różnicy między ogromem ziaren piasku i ogromem zgromadzonych żywotów ludzkich.

Różnica nie uszkadza samotności, bo co sprawia, że ludzkie żywoty są bardziej widoczne w oczach naszej duszy, i obecne, to łączność z Tobą, ich nadzwyczajne podobieństwo do Jedynego. To jakby część Ciebie i ta część nie rani samotności…

Nie czyńmy zarzutów światu, nie czyńmy zarzutów życiu, że zasłania nam oblicze Boga. Znajdźmy to oblicze, to ono zasłoni, wchłonie wszystko…

Nieważne nasze miejsce w świecie nieważne, czy jesteś pełen ludzi, czy pusty. Wszędzie jesteśmy „Bóg z nami”, wszędzie jesteśmy Emmanuelami.