Day: 06.08.2023

Autor: Bł. Kolumban Marmion (1858–1923), opat

To przemienienie Jezusa, niespodziewane dla uczniów i pełne tajemnicy, było dla nich niewątpliwie źródłem wyjątkowej łaski: umocnienia ich wiary w boskość Jezusa. Od tego momentu wiedzieli ponad wszelką wątpliwość, że pod postacią człowieka, z którym codziennie rozmawiali (por. Flp 2, 7), swoją najwyższą godność ukrywa prawdziwy Syn Boży. Wiara ta została potwierdzona w chwili przyjścia Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy.

Ale słowo Ojca, które usłyszeli uczniowie, nie zstąpiło z obłoku tylko dla nich. Każde pokolenie chrześcijan otrzymuje je w swoim czasie […]. Dla wszystkich nas Chrystus jest zawsze gotowy, by się przemienić, a głos Ojca nigdy nie przestaje, poprzez magisterium Kościoła, głosić boskiego synostwa Jezusa. Z pewnością Chrystus nigdy się nie zmienia; pozostaje niezmiennie ten sam (por. Hbr 13, 8). Zawsze przedstawia się nam jako Ten, „który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem” (1 Kor 1, 30). Ale dopiero stopniowo odkrywamy boskość Jego osoby, nieporównywalną wartość Jego odkupienia, ogrom Jego zasług, dar miłości uczyniony ludzkości przez Jego przyjście. W ten sposób zostajemy wtajemniczeni w szczególne poznanie Chrystusa (por. Flp 3, 8) o którym mówi Apostoł.

Należy jednak zrozumieć, że poznanie to nie jest czysto intelektualne; polega ono raczej na wewnętrznym oświeceniu wiary. W obliczu tego intymnego i nadprzyrodzonego objawienia chrześcijanin odczuwa pragnienie, by jego dusza i życie coraz bardziej upodabniały się do życia Jezusa Chrystusa. ewangelia.org

Źródło: Przemienienie (Chrystus wzorem kapłana, Le Christ idéal du prêtre, Éd. de Maredsous, 1951, p. 328-329 ; rev.)

Autor: Św. Cyryl z Aleksandrii (380-444), biskup i doktor Kościoła

Jezus wszedł na górę z trójką uczniów, których wybrał. Następnie został przemieniony boskim i oślepiającym światłem tak, że jego ubrania wydawały lśnić jakby światło. Następnie Mojżesz i Eliasz, otoczywszy Jezusa, rozmawiali o Jego odejściu, które miało się zrealizować w Jerozolimie, to znaczy o tajemnicy Jego wcielenia i zbawczej Męki, która miała dokonać się na krzyżu. Bo prawdą jest, że prawo Mojżeszowe i przepowiadanie proroków naprzód ukazywały tajemnicę Chrystusa… Ta obecność Mojżesza i Eliasza i ich rozmowa miały na celu ukazanie, że Prawo i prorocy tworzyły jakby eskortę naszego Pana Jezusa Chrystusa, Pana, na którego wskazywały… Jak się pojawili, to nie milkli, ale mówili o chwale, którą Pan miał być napełniony w Jerozolimie poprzez swą Mękę i krzyż, a szczególnie przez zmartwychwstanie.

Być może błogosławiony Piotr, uwierzywszy, że przyjście królestwa Bożego dokonało się, zapragnął pozostać na górze, bo powiedział, że trzeba było „postawić trzy namioty, nie wiedząc, co mówi”. Bo to nie był czas końca świata, i to nie w obecnym czasie święcie mieli cieszyć się obiecaną im nadzieją. Ponieważ św. Paweł głosi: „On przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała” (Flp 3,21).

Skoro plan zbawienia nie był jeszcze dokończony, będąc w swoich początkach, nie było zatem możliwe, żeby Chrystus, który przybył na świat z miłości, zrezygnował z pragnienia cierpienia, bo zachował naturę ludzką, żeby doświadczyć śmierci w swoim ciele i zniszczyć ją powstaniem z martwych.

Źródło: Homilie o Przemienieniu, 9 (© Evangelizo.org)