Day: 05.08.2023

Autor: Św. Piotr Damiani (1007–1072), eremita, biskup, doktor Kościoła

Zwiastun Chrystusa – Jan był nim przez swoje narodziny, przepowiadanie, chrzest i śmierć. Czy można znaleźć choć jedną cnotę, jeden rodzaj świętości, których by Zwiastun nie posiadał w najwyższym stopniu? Pustelnik pomiędzy świętymi pustelnikami narzucił sobie regułę żywienia się dzikim miodem lub tą niejadalną potrawą: szarańczą! Niektórzy rezygnują ze świata i unikają ludzi, żeby żyć świątobliwie, ale Jan jest jeszcze dzieckiem;, kiedy idzie na pustynię i świadomie wybiera życie w samotności. Rezygnuje z urzędu kapłańskiego po jego ojcu, aby wolno zwiastować prawdziwego i największego Kapłana. Prorocy przepowiedzieli wpierw przybycie Zbawiciela, apostołowie i inni nauczyciele Kościoła poświadczają, że to przybycie prawdziwie się dokonało, ale Jan pokazuje Go obecnego między ludem. Wielu zachowało dziewictwo i nie zbrukali bieli swych ubrań (por. Ap 14,4), ale Jan odrzuca wszelkie towarzystwo ludzkie, żeby wyrwać pożądania ciała z korzeniami i, pełen duchowego zapału, zamieszkuje między dzikimi zwierzętami.

Jan przewodniczy nawet szkarłatnej rzeszy męczenników, jakby ich mistrz: walczył dzielnie o prawdę i za nią umarł. Stał się przywódcą wszystkich, którzy walczyli dla Chrystusa i pierwszy ze wszystkich poszedł do nieba zatknąć tryumfalny sztandar męczeństwa.

Źródło: Kazania 24-25 (© Evangelizo.org)

Autor: Katechizm Kościoła Katolickiego

Przed Piłatem Jezus wyjaśnia, że „przyszedł na świat, aby dać świadectwo prawdzie” (J 18, 37). Chrześcijanin nie powinien „wstydzić się… świadectwa Pana” (2 Tm 1, 8). W sytuacjach, które wymagają świadectwa wiary, chrześcijanin powinien wyznać ją bez dwuznaczności, za przykładem św. Pawła, wobec swych sędziów. Powinien zachować „czyste sumienie wobec Boga i wobec ludzi” (Dz 24,16).

Obowiązek uczestniczenia w życiu Kościoła przynagla chrześcijan do postępowania jako świadkowie Ewangelii i do zobowiązań, które z niej wypływają. Świadectwo to polega na przekazywaniu wiary w słowach i czynach. Jest ono aktem sprawiedliwości, który potwierdza albo daje poznać prawdę: „Wszyscy… wyznawcy Chrystusa, gdziekolwiek żyją, są zobowiązani… ukazywać świadectwem słowa i przykładem życia nowego człowieka, przyobleczonego przez chrzest i działanie Ducha Świętego, który umocnił ich w sakramencie bierzmowania” (Sobór Watykański II).

Męczeństwo jest najwyższym świadectwem złożonym prawdzie wiary; oznacza ono świadectwo aż do śmierci. Męczennik daje świadectwo Chrystusowi, który umarł i zmartwychwstał, z którym jest zjednoczony przez miłość. Daje świadectwo prawdzie wiary i nauki chrześcijańskiej. Ponosi śmierć w wyniku użycia wobec niego siły… Kościół z wielką troską zebrał wspomnienia o tych, którzy oddali życie, by zaświadczyć o swojej wierze. Są to akta męczenników. Stanowią one świadectwo prawdy, zapisane krwawymi literami… „Błogosławię Cię, że uznałeś mnie godnym tego dnia i tej godziny, gdy zaliczony do Twoich męczenników…, Ty jesteś Bogiem prawdziwym i nieznającym kłamstwa. Dlatego wielbię Cię za wszystko, błogosławię Tobie i wysławiam Cię przez wiecznego i niebieskiego Arcykapłana Jezusa Chrystusa, Twego umiłowanego Syna, przez którego Tobie, Jemu samemu oraz Świętemu Duchowi niech będzie chwała na wieki wieków” (św. Polikarp).

Źródło: § 2471-2474