Autor: Św. Maksym Wyznawca (ok 580-662), mnich i teolog
Każdy z nas ma wyraźną energię Ducha, w stosunku do swojej wiary, jaka jest w nim (por. Rz 12,6). W ten sposób każdy jest zarządcą własnej łaski. I nigdy ten, który jest dobrze usposobiony, nie mógłby pragnąć niczego innego w tym, który posiada łaski, jeśli tylko spoczywa na nim usposobienie do otrzymywania Bożych dóbr. To, co sprawia, że Boże dary przebywają w nas, to miara wiary każdego. W jakiej bowiem mierze wierzymy, w takiej jest nam dane pragnienie działania. Ten zatem, który działa, objawia miarę swojej wiary w stosunku do działania: otrzymuje miarę łaski według tego, ile uwierzył (…)
Przez częściowe wzniesienie cnót przybliżamy z pomocą Bożą do ich źródła charyzmaty, które otrzymaliśmy, abyśmy nie oślepili naszej wiary i nie pozbawili jej blasku, które dają dzieła Ducha, kiedy poddajemy się powoli zaniedbaniom. Abyśmy nie zostali sprawiedliwie ukarani w nieskończonych wiekach, za to, że sami w sobie zaślepiliśmy boskie oczy wiary, jak tylko było to w naszej mocy (…)
Kto nie wypełnia boskich nakazów wiary, tego wiara jest ślepa. Jeśli bowiem nakazy Boga są światłami (por. Iz 26,9 LXX), to oznacza, że ten, który nie wypełnia boskich nakazów, nie ma boskiego światła. Nie odpowiada na boskie wezwanie. Nie odpowiada na nie prawdziwie.
Źródło: Centuria o teologii V, nr 34-35,42,45 (© Evangelizo.org)