Autor: Orygenes (ok. 185-253), kapłan i teolog
W kwestii ofiary z pierwszych płodów ziemi Prawo mówiło: „Każdy, kto się ich dotknie, będzie uświęcony” (Kpł 6,11). Chrystus, złożony w ofierze, jest jedyną i doskonałą ofiarą, a wszystkie ofiary starego Prawa były Jego symbolem i zapowiedzią. Kto dotyka ciała tej ofiary, jest natychmiast uświęcony; jeżeli jest nieczysty, zostaje oczyszczony, jeśli jest poraniony, jego rana doznaje uzdrowienia. Tak właśnie rozumiała kobieta, która cierpiała na krwotok… Ponieważ zrozumiała, że przed nią było ciało świętego nad świętymi, i się zbliżyła. Nie ośmieliła się dotknąć ciała, ponieważ jeszcze nie pojęła tego, co jest doskonałe, ale dotknęła frędzli ubrania, które dotykało tego najświętszego ciała. A ponieważ dotknęła z wiarą, „moc wyszła” z człowieczeństwa Chrystusa, żeby ją oczyścić z jej nieczystości i uzdrowić z choroby…
Nie sądzisz zatem, że tekst ten Prawa najlepiej zrozumieć w taki sposób: Jeśli ktoś dotyka ciała Jezusa z przekonaniem, o jakim właśnie opowiedzieliśmy, jeśli z całą wiarą i posłuszeństwem zbliża się do Jezusa, jak do Słowa, które stało się ciałem, ten dotknął prawdziwie ciała ofiary i jest uświęcony.
Źródło: Homilia 4 do Księgi Kapłańskiej, PG 12,442-443
