Month: styczeń 2019

Autor: Św. Atanazy Wielki (295-373), biskup Aleksandrii i doktor Kościoła

Po co być stworzonym, jeśli nie zna się swego Stworzyciela? Jak ludzie mają być „logiczni”, skoro nie znają Logos, Słowa Ojca, w którym rozpoczęli istnienie? (J 1,1nn)… Dlaczego Bóg ich stworzył, jeśli by nie chciał, żeby Go poznali? Aby tak się nie stało, w swojej dobroci pozwala im uczestniczyć w Tym, który jest Jego własnym odbiciem, naszym Panu, Jezusie Chrystusie (Hbr 1,3; Kol 1,15). Stwarza ich na swój obraz i podobieństwo (Rdz 1,26). Dzięki takiej łasce poznają obraz, Słowo Ojca i będą mogli wyrobić sobie pojęcie o Ojcu, a znając Stworzyciela, doświadczą życia w prawdziwym szczęściu.

Jednakże ludzie, w swoim szaleństwie, pogardzili tym darem, odwrócili się od Boga i zapomnieli o Nim… Co miał zatem zrobić Bóg, jeśli nie odnowić „bycia na swój obraz”, żeby wszyscy ludzie mogli Go poznać na nowo? I jak to się stanie, jeśli nie przez obecność samego obrazu Boga, naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa? Nie mogło się to dokonać przez ludzi, oni są stworzeni na obraz. Nie mogło się to dokonać przez aniołów, ponieważ nie są nawet obrazami.

Dlatego Słowo Boże samo przyszło, prawdziwy obraz Ojca, aby odnowić „bycie na obraz” w człowieku. Nie mogłoby się to dokonać, gdyby śmierć i zniszczenie nie zostały unicestwione. To dlatego słusznie przyjął ciało śmiertelne, aby unicestwić w sobie śmierć i odnowić człowieka, stworzonego na obraz.

Źródło: O wcieleniu Słowa (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Hieronim ze Strydonu (347-420), kapłan, tłumacz Biblii, doktor Kościoła

„On podszedł do niej i podniósł ją, ująwszy za rękę.” Tak naprawdę chora nie była w stanie podnieść się sama. Leżąc, nie mogła przyjść przed Jezusa. Ale ten miłosierny lekarz sam zbliżył do jej łóżka. Ten, który niósł na swoich ramionach zagubioną owcę (Łk 15,5) zbliżył się do tego łóżka… On zawsze zbliża się bardziej by jeszcze więcej uzdrowić. Zobaczcie, co jest napisane… „Na pewno wyszłabyś na moje spotkanie, aby mnie przywitać w swoim domu, dlatego też twoje uzdrowienie nie pochodzi tylko z mojego miłosierdzia, ale z twojej silnej woli. Ponieważ unieruchomiła cię ciężka gorączka i nie możesz wstać, sam przychodzę do ciebie.”

„I podniósł ją.” Skoro nie mogła sama wstać, Pan podniósł ją. „On podniósł ją, ująwszy za rękę.” Kiedy Piotr czuł się zagrożony na morzu, w momencie, kiedy zaczął tonąć, on też został pochwycony za rękę i podniósł się… Jakże to piękny znak przyjaźni i uczucia dla tej chorej! Podniósł ją, ująwszy ją za rękę. Jego ręka uzdrowiła rękę chorej. Pochwycił tę dłoń, tak jakby to zrobił lekarz, zmierzył puls i ocenił gorączkę – Ten, który jest zarazem lekarzem i lekarstwem. Jezus dotknął jej i gorączka ustąpiła.

Zapragnijmy, aby On dotknął naszej dłoni i oczyścił nasze uczynki. Aby wszedł do naszego domu: powstańmy wreszcie z naszych łóżek, nie leżmy ciągle. Jezus stoi przy naszym łóżku, a my wciąż leżymy? Powstańmy! „Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie” (J 1,26); „Królestwo Boże jest pośród was” (Łk 17,21). Wierzmy, a zobaczymy Jezusa obecnego pośród nas.

Źródło: Komentarz do Ewangelii według św. Marka, 2 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Hieronim ze Strydonu (347-420), kapłan, tłumacz Biblii, doktor Kościoła

Jezus udał się do synagogi w Kafarnaum w dzień szabatu i tam nauczał… „Uczył… bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie”. Nie mówił, na przykład: „Oto słowo Pańskie” lub jeszcze: „Tak mówi Ten, który Mnie posłał”. Nie, Jezus przemawiał w swoim własnym imieniu: to On niegdyś przemawiał przez proroków. Dobrze jest powiedzieć, opierając się na tekście, „Napisane jest” lub „Oto słowo Pańskie”. Ale czymś innym jest głoszenie: „Zaprawdę, powiadam wam”… Jakże ośmielisz się powiedzieć: „Zaprawdę, powiadam wam”, jeśli nie jesteś tym, który niegdyś dał Prawo? Nikt nie ośmiela się zmienić Prawa, chyba że król we własnej osobie.

„Ludzie zdumiewali się Jego nauką”. Co takiego nowego nauczał? O czym nowym opowiadał? Powtarzał tylko to, co mówił ustami proroków. Ale ludzie byli zdumieni, bo nie nauczał metodą skrybów. Nauczał jak ten, który ma władzę; nie jak rabbi, ale jak Pan. Nie odwoływał się do kogoś większego od Niego. Nie, wypowiadane słowo pochodziło od Niego. Mówił tak, bo Ten, którego głosił przez proroków, przemawiał teraz bezpośrednio: „Ja jestem Tym, który mówi: Oto Ja”! (Iz 52,6)

Źródło: Homilie do Ewangelii św. Marka, nr 2B; PL 2, 137 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Matka Teresa z Kalkuty (1910-1997), założycielka Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Miłości

Nasza Pani była ze świętym Janem i, jestem pewna, z Marią Magdaleną, pierwszą osobą, która usłyszała ten okrzyk Jezusa „Pragnę”! (J 19,28). Ona zna natężenie i głębię tego żarliwego pragnienia Jezusa nas i ubogich? Ale my, czy znamy je? Czujemy je jak Ona? … Wcześniej Nasza Pani mnie prosiła, ale teraz ja, w Jej imieniu, was proszę, błagam was: „Słuchajcie pragnienia Jezusa”. Niech dla każdego będzie to słowo życia. Jak zbliżyć się do pragnienia Jezusa? Jeden sekret: im częściej przychodzicie do Jezusa, tym lepiej poznacie Jego pragnienie.

„Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” — mówi nam Jezus (Mk 1,15). Z czego mamy się nawracać? Z naszej obojętności, twardego serca. A w co wierzyć? Że Jezus już teraz pragnie naszego serca i ubogich. On, choć zna waszą słabość, pragnie jednak jedynie waszej miłości; chce, by najzwyczajniej dać Mu szansę kochania was…

Słuchajcie Go. Słuchajcie, jak wypowiada wasze imię. A w ten sposób sprawicie, że moja i wasza radość będzie pełna (1J 1,4).

Źródło: List z 25.03.1993 r. do całej wspólnoty, zwany „testamentem duchowym” (© Evangelizo.org)