Autor: Bł. Kolumban Marmion (1858-1923), opat

„Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48). Dlaczego nasza doskonałość, nasza świętość powinna odzwierciedlać boską świętość, tak nieskończenie odległą od naszej ludzkiej słabości? Poza tym, czy dane jest nam poznanie tajemnicy tego boskiego życia? Odpowiedź na to podwójne pytanie zawiera się w tych słowach: powinniśmy przypominać Ojca niebieskiego, ponieważ jesteśmy Jego przysposobionymi dziećmi. A żeby poznać doskonałość tego Ojca, wystarczy nam pójść do Jezusa Chrystusa.

Święty Jan powiedział: „Boga nikt nigdy nie widział” (J 1,18). Czy należy zatem rozpaczać, że się Go nigdy nie pozna? Nie, ponieważ uczeń dodaje natychmiast świetlistą prawdę: „Ten Syn jedyny, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył” (por. idem). Święty Paweł, podekscytowany tym objawieniem, woła: „Bóg zamieszkuje światłość niedostępną” (por. 1Tm 6,16), ale swoim słowem, „Bóg rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem i zabłysnął w naszych sercach jasnością poznania oblicza Chrystusa” (por. 2 Kor 4,6) […] Chrystus jest Bogiem w naszym zasięgu, pod postacią ludzką. Po ostatniej wieczerzy Filip poprosił Jezusa: „Panie, pokaż nam Ojca” (J 14,8). A nasz Pan mu odpowiedział: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca.” (J 14,9).W Jezusie Chrystusie zatem wszystko jest objawieniem Boga […] U stóp Jezusa uczymy się poznawać doskonałości Boga; przez rozważanie nad Jego słowami, czynami, cierpieniem i śmiercią przenikamy tajemnice nieskończonego miłosierdzia.

Źródło: Chrystus – wzór i źródło świętości kapłańskiej (© Evangelizo.org)