Month: październik 2019

Mówię zaś wam: nie ujrzycie Mnie, aż nadejdzie czas, gdy powiecie: „Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie” Łk 13, 35c

W chorobie czy w jakimkolwiek cierpieniu trzeba zawierzyć Bożej miłości, jak dziecko, które zawierza wszystko, co ma najdroższego, tym, którzy je miłują, zwłaszcza swoim rodzicom. Potrzeba nam więc tej dziecięcej zdolności zawierzenia siebie Temu, który jest Miłością. św. Jan Paweł II

Jakże trudno zobaczyć Chrystusa w swoim bliźnim… jakże trudno zobaczyć Go w sobie, gdy nieprzyjaciel bez wytchnienia kłamie, zniekształca, mataczy…

Rozejrzyj się! Może właśnie Chrystus mówi do Ciebie przez niezbyt lubianego sąsiada, czy tą przesadnie pedantyczną i czepialską koleżankę z pracy.

Boży Duch wije kędy i jak chce! Błogosławiony kto zechce słuchać i wcielać w życie Jego natchnienia i upomnienia.

Przepraszam Cię Drogi Jezu, za tych, co Cię nie rozpoznają, co ignorują Cię, spychając poza wszelki margines Twoje Boskie Prawo…

Bądź błogosławiony, Ty który JESTEŚ i który przychodzisz!

«Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»  Łk 13, 23

Człowiek jest powołany do odnoszenia zwycięstwa w Jezusie Chrystusie. św. Jan Paweł II

Pan Jezus daje dokładne wskazówki jak należy żyć i postępować by osiągnąć życie wieczne.

Tak sobie myślę przypominając rozmowę Pana Jezusa z ewangelicznym młodzieńcem, który zapytawszy Pana Jezusa co ma czynić aby osiągnąć życie wieczne, najpierw czuje się usprawiedliwiony, bo przecież przestrzega Bożych przykazań, ale gdy Chrystus wskazuje mu przestrzeń, do której Go nie zaprosił, odchodzi zasmucony, bo jednak nie potrafi do końca zaufać Jezusowi…

Dziś każdy z nas musi zadać sobie pytanie co może poprawić, naprawić, zmienić w swoim życiu, by niełatwa podróż przez zawiłe, brukowane najróżniejszymi komplikacjami ścieżki codzienności, zakończyła się wejściem przez bramy Raju do radości życia wiecznego.

Niestety w tym codziennym zabieganiu, zapominamy o wieczności, skupiając się tylko na tym co doczesne… Dzisiejsze Słowo stawia do pionu…

Panie Jezu, ucz mnie rezygnować z wspaniałych, szerokich i oczywistych dróg, na rzecz Twoich – często wymagających i wąziutkich przesmyków, między skałami moich własnych ograniczeń!

Jezu, ufam Tobie!

On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Łk 13, 24

Aby odkryć w sposób nie pozostawiający żadnych wątpliwości cel naszego życia, musimy się wyzwolić z myślenia nazbyt powierzchownego i stworzyć w sobie przestrzeń dla Bożej mądrości. św. Jan Paweł II

Drogi na skróty – szerokie, eleganckie, wygodne, zawsze „po drodze”, przeważnie bez wielkiego wysiłku, zaangażowania, czy poświęcenia. Chociaż bywają też wąskie, wyboiste i niezmiernie skomplikowane, trzeba mieć na uwadze dokąd naprawdę prowadzą.

„Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?” Mt 16,26

Rozeznawanie jest wymagające, dokonywanie wyborów jest trudne… jeśli liczysz tylko na siebie, na swoje zdolności i błyski inteligencji, to zbyt marne to przesłanki by Twoje decyzje naprawdę prowadziły do wiecznego zbawienia.

Trzeba dziś zapytać Pana Boga co jest Jemu miłe? Które rozwiązania, kierunki, dążenia są Jego planami dla mnie? Co rzeczywiście przyniesie korzyść nie tylko doraźnie i krótkodystansowo, ale perspektywicznie i obficie zaowocuje radością życia wiecznego? 😇 

Recepta jest prosta – trwanie w sakramentach, w bliskości i żywej relacji z Bożym Słowem, w szacunku i bojaźni Bożej, nie ze strachu, ale z prawdziwej, ufnej i szczerej miłości. Stać Cię by na nowo zawalczyć o tę miłość w sobie 🙏 zaufaj Miłości, która pierwsza Cię ukochała i pozwól się Jej prowadzić do Nieba!

Pozdrawiam  ❤️+

W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni.  Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy. Rz 8, 24-25

Dla chrześcijanina sytuacja nigdy nie jest beznadziejna. Chrześcijanin jest człowiekiem nadziei. To nas wyróżnia. św. Jan Paweł II

Niektórzy mówią, że nadzieja jest matką głupich, a mnie się przypomina dopowiedzenie „ale każda matka kocha swoje dzieci”. Dziś niestety wiem, że są kobiety, bo trudno nazwać je matkami, które nie chcą swoich dzieci… nawet nie chcę tego tematu rozwijać, bo dosadne słowa cisną się na usta…

A wracając do nadziei, jakże wyglądałoby moje życie, gdybym nie ufała, gdybym nie pokładała nadziei w Bożych obietnicach?

I znowu przypomina mi się sytuacja sprzed paru lat, kiedy w poczekalni do jakiegoś tam specjalisty rozmawiałam o życiu z pewną panią. Na moje słowa odnoszące się do życia wiecznego, owa kobieta z wielkim zaskoczeniem odpowiedziała: „To pani w to wierzy?”

Tak sobie myślę, a moje myślenie jest też oparte na obserwacjach ludzkich zachowań, że bez zakorzenienia w Chrystusie, bez oparcia na pewnym i stabilnym fundamencie wiary, bez uświadomienia sobie własnej tożsamości dziecka Bożego, a wreszcie bez otwarcia serca na Bożą bezwarunkową miłość, ciężko uwierzyć w coś czego nie widać. I to jest zupełnie zrozumiałe.

Jednak Pan Jezus powiedział „Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli”

Oczekujmy zatem spełnienia Bożych obietnic, bo Pan Bóg nigdy nie cofnie danego słowa. Byle tylko starczyło nam cierpliwości, wytrwałości i gorliwości w tym oczekiwaniu… 

A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany. Rz 5, 5

Przyjdź Duchu Święty! Przyjdź i rozpalaj nasze serca!

Dnia pełnego nadziei 👼❤️+

A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich. Łk 6, 19

Modlić się znaczy dać trochę swojego czasu Chrystusowi, zawierzyć Mu, pozostawać w milczącym słuchaniu Jego Słowa, pozwalać mu odbić się echem w sercu. św. Jan Paweł II

Pan Jezus po całonocnej modlitwie i rozmowie z Ojcem, podejmuje kluczowe decyzje. To zjednoczenie z Ojcem na modlitwie napełnia Go mocą, która przelewa się przez Niego na innych.

Powiem tak 🙂 kiedy rzeczywiście skupiam się na modlitwie, na tej intymnej relacji z Tatą, kiedy oddaję Mu każdą przestrzeń i sferę swojego życia, nie tylko słowami, ale też świadectwem życia, muszę przyznać że naprawdę widzę wielkie Boże działanie.

To nie jest tak, że to się kiedyś wydarzyło. Pan Jezus jest ciągle pośród nas, tylko my niedowierzamy Jego mocy. Mówimy – o tamci co wtedy żyli, to mieli dobrze, mogli spotkać Pana Jezusa i doświadczyć Jego uzdrowienia. A teraz… no cóż – gdzieś tam się słyszy, ktoś zostaje uzdrowiony, ale ja?! Nie! Kimże ja jestem, żeby Pan Jezus miał akurat mnie uzdrowić? Jest tylu bardziej potrzebujących…

Uwierz w Jezusa! Tu i teraz! Pozwól się dotknąć Jego miłości i zaświadcz o tym dotknięciu!

Świadectwo zawsze buduje, bo wiara rodzi się ze słuchania 🙏 Dlatego się z Wami dzielę swoim doświadczeniem i dotykaniem Bożych tajemnic, choć oczywiście to tylko cząstka moich doświadczeń 🙂

Panie Jezu, powołuj nas, dotykaj, uzdalniaj, wyposażaj! Niech Dobra Nowina roznosi po najdalsze zakątki świata! Niech woń Twojej miłości dociera do tych, co jeszcze nie mieli okazji spotkać Żywego Słowa.

Jestem Panie! Poślij mnie!