Autor: Św. Piotr Chryzolog (ok. 406-450), biskup Rawenny, doktor Kościoła

Zamieszki w Judei zniszczyły pokój na ziemi… i rzuciły wszechświat w pierwotny chaos… Wojna trwała także u uczniów; wiara i zwątpienie nawzajem się szturmowały… Ich serca, gdzie szalała wichura, nie mogły znaleźć przystani pokoju, żadnego spokojnego portu.

Na ten widok Chrystus, który bada serca, rządzi wichrami, panuje nad żywiołami i jednym znakiem zamienia burzę w spokojne niebo, umocnił ich w swoim pokoju, mówiąc: „Pokój wam! To Ja jestem, nie obawiajcie się. To Ja, ukrzyżowany, martwy, pogrzebany. To Ja, wasz Bóg, który dla was stał się człowiekiem, To Ja. Nie duch, ubrany w ciało, ale prawda, która stała się człowiekiem. To Ja, żywy wśród umarłych, przybyły z nieba w środek piekieł. Przede Mną uciekła śmierć, Mnie obawiają się otchłanie. W swoim przerażeniu piekło uznało Mnie za Boga. Nie bój się, Piotrze, który się Mnie wyparłeś, ani ty, Joanie, który uciekłeś, ani wy, którzy Mnie opuściliście, chcieliście Mnie zdradzić i jeszcze we Mnie nie wierzycie, choć Mnie widzicie. Nie bójcie się, to naprawdę Ja. Powołałem Was łaską, wybrałem was przebaczeniem, podtrzymywałem was Moim współczuciem, niosłem was w Mojej miłości i dzisiaj biorę was Moją jedyną dobrocią”.

Źródło: Kazanie 81; PL 52, 427 (© Evangelizo.org)