Day: 20.04.2023

Autor: Św. Jan Paweł II (1920-2005), papież

W swoim życiu wewnętrznym Bóg „jest Miłością” (1 J 4, 8.16), miłością istotną, wspólną trzem Osobom Boskim: miłością osobową jest Duch Święty jako Duch Ojca i Syna, dlatego „przenika głębokości Boże” (1 Kor 2, 10) jako Miłość-Dar niestworzony. Można powiedzieć, iż w Duchu Świętym życie wewnętrzne Trójjedynego Boga staje się całkowitym darem, wymianą wzajemnej miłości pomiędzy Osobami Boskimi, i że przez Ducha Świętego Bóg bytuje „na sposób” daru. Duch Święty jest osobowym wyrazem tego obdarowywania się, tego bycia Miłością. Jest Osobą-Miłością, jest Osobą-Darem. Jest to niezgłębione bogactwo rzeczywistości i niewysłowione pogłębienie pojęcia Osoby w Bogu, które możemy poznać jedynie dzięki Objawieniu.

Równocześnie Duch Święty, jako współistotny w Bóstwie Ojcu i Synowi, jest Miłością i Darem (niestworzonym), z którego jakby ze źródła… wypływa wszelkie obdarowanie względem stworzeń (dar stworzony): obdarowanie istnieniem wszystkiego poprzez akt stworzenia, obdarowanie człowieka łaską poprzez całą ekonomię zbawienia. Napisał apostoł Paweł: „miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 5).

Źródło: Encyklika „Dominum et vivificantem” §10 ((trad. © Libreria Editrice Vaticana)

Autor: Św. Cyryl Jerozolimski (ok. 315 – 386), biskup Jerozolimy, doktor Kościoła

Prawdziwe i trwałe życie otrzymujemy od Ojca, który przez Syna i w Duchu Świętym wylewa swoje niebiańskie dary na wszystkich bez wyjątku. Dzięki Jego miłosierdziu również my, ludzie, otrzymaliśmy niezawodną obietnicę życia wiecznego. I nie wolno nam odmówić wiary, „bo u Boga wszystko jest możliwe” (Mt 19, 26). […]

Dowody życia wiecznego są liczne. Na nasze pragnienie zdobycia go, boskie Pismo Święte wskazuje metody jego osiągnięcia. Przede wszystkim Pismo Święte uczy, że uzyskuje się je przez wiarę, gdyż napisano: „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne” (J 3,36)… Gdzie indziej wskazuje na męczeństwo i wyznanie w Chrystusie, gdy mówi: „A kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne” (J 12,25). Mówi też, że życie wieczne zdobywa się przez przedkładanie Chrystusa nad bogactwo i pokrewieństwo: „Kto opuścił braci lub siostry… życie wieczne odziedziczy” (Mt 19,29). Albo przez przestrzeganie przykazań: „Nie cudzołóż, nie zabijaj…” (Mt 19,18). Tak właśnie odpowiedział Jezus osobie, która zapytała go: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?” (Mt 19,16). I znowu jest to oczywiste, poprzez trzymanie się z dala od złych uczynków i służenie Bogu, bo Paweł mówi: „Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem

tego – życie wieczne” (Rz 6,22).

Jest tak wiele aspektów poszukiwania życia wiecznego, że pominąłem je ze względu na ich wielką liczbę. Miłosierny Pan otworzył bowiem nie jedyne, nie drugie drzwi, ale wiele drzwi do życia wiecznego, aby wszyscy, każdy w takim stopniu, w jakim to od niego zależy, mogli się nim cieszyć bez trudności.

Źródło: Katechezy chrzcielne nr 29-31 (© Evangelizo.org)