Day: 29.07.2022

Autor: Św. Augustyn (354 – 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

„Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki”. Cóż można jeszcze dodać? „Kto we Mnie wierzy, nawet jeśli będzie martwy jak Łazarz, żyć będzie”, bo Bóg nie jest Bogiem martwych, ale Bogiem żyjących. Już na temat Abrahama, Izaaka i Jakuba – patriarchów martwych od dawna – Jezus dał żydom taką odpowiedź: „” (Łk 20,38). Wierz zatem, a nawet kiedy będziesz martwy, to będziesz żył! Ale jeśli nie wierzysz, to, choć żywy, jesteś tak naprawdę martwy… Skąd pochodzi śmierć w duszy? Z braku wiary. Skąd pochodzi śmierć ciała? Z braku duszy. Duszą twej duszy jest wiara.

„Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł w ciele, żyć będzie w swej duszy do czasu, aż jego ciało zmartwychwstanie, by już więcej nie umrzeć. A ktokolwiek żyje w ciele i wierzy we mnie, mimo tego, że musi umrzeć na pewien czas w swoim ciele, nie umrze na wieki ze względu na życie w Duchu i nieśmiertelność zmartwychwstania”.

Oto co Jezus chciał powiedzieć Marcie… „Wierzysz w to?” „Tak Panie” – odpowiedziała Mu – „Wierzę, że jesteś Chrystusem, który przyszedł na świat. Wierząc w to, uwierzyłam, że jesteś zmartwychwstaniem, życiem i że kto wierzy w Ciebie, nawet, jeśli umrze, to żyć będzie; uwierzyłam, że kto żyje i wierzy w Ciebie, nie umrze na wieki”.

Źródło: Kazania do Ewangelii św. Jana, nr 49,15 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Franciszek Salezy (1567-1622), biskup Genewy, doktor Kościoła

Kochajcie wszystkich miłosierną miłością, ale zachowujcie waszą głęboką przyjaźń dla tych, którzy mogą wymieniać się z wami w dobrych rzeczach… Jeśli dzielicie się w dziedzinie poznania, to pewne, że wasza przyjaźń jest godna pochwały; tym bardziej, jeśli jednoczycie się w dziedzinie roztropności, wstrzemięźliwości, mocy i sprawiedliwości. Ale jeśli wasza relacja jest oparta na miłości, pobożności i doskonałości chrześcijańskiej, o Boże, jakże wasza przyjaźń będzie cenna! Będzie znakomita, bo pochodzi od Boga, dąży do Boga, jej spoiwo to Bóg i dlatego będzie wiecznie trwała w Bogu. Jak dobrze jest kochać na ziemi, tak jak się kocha w niebie, i nauczyć się miłości wzajemnej na tym świecie, tak jak będziemy kochać w przyszłym!

Nie mówię tutaj o zwykłej miłości miłosiernej, bo ona powinna być praktykowana przez wszystkich ludzi; ale mówię o przyjaźni duchowej, kiedy dwoje, troje lub więcej jednoczą się w życiu duchowym i stają się jednym duchem między nimi (por. Dz 4,32). Słusznie wtedy mogą śpiewać te radosne dusze: „Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem” (Ps 133,1)… Wydaje mi się, że wszystkie inne rodzaje przyjaźni są tylko cieniem tej… Dla chrześcijan żyjących w świecie jest niezbędne wzajemne wspieranie się takimi świętymi przyjaźniami; w ten sposób dodają sobie odwagi, wspierają się, wzajemnie skłaniają się ku dobru… Nikt nie może zaprzeczyć, że nasz Pan obdarzał przyjaźnią słodszą i szczególniejszą świętego Jana, Łazarza, Martę i Magdalenę, bo świadczy o tym Pismo.

Źródło: Filotea. Wprowadzenie do życia pobożnego, III, 19 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. John Henry Newman (1801-1890), kardynał, teolog, założyciel Oratorium w Anglii

Chrystus przybył wskrzesić Łazarza, ale blask tego cudu będzie przyczyną jego aresztowania i ukrzyżowania (J 11,46nn)… Czuł dobrze, że Łazarz powróci do życia za cenę jego poświęcenia; czuł, jakby sam schodził do grobu, z którego miał wyprowadzić swego przyjaciela; czuł, że Łazarz miał żyć, a On sam umrzeć. Pozory miały się odwrócić: będzie święto u Marty (J 12,1nn), ale ostatnia pascha smutku przypadała Jemu. Jezus akceptował całkowicie to odwrócenie ról: przybył z łona Ojca, aby odkupić swoją krwią grzechy ludzi, a w ten sposób wyzwolić każdego wierzącego z grobu, jak Łazarza – przywrócić ich do życia; nie na pewien czas, ale na zawsze…

W obliczu ogromu tego, co zamierzał uczynić w tym wyjątkowym akcie miłosierdzia, Jezus powiedział do Marty: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie”. Przyswójmy sobie to słowo pociechy, w obliczu naszej śmierci, jak i śmierci naszych przyjaciół: tam, gdzie jest wiara w Chrystusa, Chrystus jest obecny we własnej osobie. „Wierzysz w to?” – zapytał się Marty. Tam, gdzie serce może odpowiedzieć jak Marta: „Tak, wierzę”, tam Chrystus staje się miłosiernie obecny. Choć niewidoczny, to jest tutaj, nawet przed łożem śmierci lub przed grobem, czy to my giniemy, czy ci, których kochamy. Niech będzie błogosławione Jego imię! Nic nam nie może odebrać tej pociechy. Dzięki Jego łasce jesteśmy pewni, że jest tutaj, ze swoją miłością, jakbyśmy Go widzieli. Wiedząc, co przydarzyło się Łazarzowi, nie wątpimy już ani przez chwilę, że jest pełen uwagi dla nas i stoi u naszego boku.

Źródło: Kazanie „The Tears of Christ at the Grave of Lazarus” PPS, tom 3, nr 10 (© Evangelizo.org)