J 14, 27-31a

Jakże my dzisiaj potrzebujemy Bożego pokoju. Tego pokoju, który może dać tylko prawdziwe zaufanie i zawierzenie Jezusowi Chrystusowi. Tego pokoju, który rodzi się na modlitwie, który pomimo niesprzyjających okoliczności i wiatrów, nie zostanie zaburzony, rozwiany, ani wykradziony przez chorobę, cierpienie, problemy z pracą, czy troską o byt doczesny.

Więc choć dzisiaj może wielu z nas z wielkim niepokojem, albo wręcz lękiem patrzy w przyszłość, to trzeba nam prawdziwie uwierzyć słowom Pana Jezusa, że pokój który On pragnie nam dać, rzeczywiście zmienia spojrzenie, albo raczej pozwala patrzeć znacznie dalej i głębiej.

Diabeł oczywiście na wszelkie możliwe sposoby wykrada nasz pokój – oszukując, matacząc, zasiewając zwątpienie, przerażenie i nienawiść, podkopując, a nawet zrywając relacje rodzinne i przyjacielskie, wsączając swój jad w kontakty międzyludzkie, co tak mocno ostatnio się uzewnętrznia. Z drugiej jednak strony Pan Jezus nieustanie zapewnia nas o swojej miłości i trosce, przypominając, że kto trwa z Nim, kto trwa w Nim, nie zachwieje się i nie ugnie, bo miłujące i miłosierne ramiona Ojca, stale są otwarte, by przytulać, pocieszać i dawać oparcie, z jakiego już żaden nieprzyjaciel nie będzie w stanie nas okraść.

Duchu Święty, Duchu Boga Ojca, Duchu Jezusa Chrystusa, strzeż w nas Bożego pokoju! Najświętsza Panienko, depczącą głowę węża, módl się za nami i ochraniaj nas płaszczem swojej Matczynej opieki!