Wszystko więc, co chcielibyście, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków. Mt 7, 12
Potrzeba nieustannej odnowy umysłów i serc, aby przepełniała je miłość i sprawiedliwość, uczciwość i ofiarność, szacunek dla innych i troska o dobro wspólne, szczególnie o to dobro, jakim jest wolna Ojczyzna. św. Jan Paweł II
Ciśnie się na usta przysłowie “Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe”. Innymi słowy, czego nie narzucasz sobie, nie wymagaj od innych. I to właściwie mogłoby wystarczyć 🙂
Czasem masz wielkie oczekiwania wobec swoich bliskich. Podnosisz im wysoko poprzeczkę, a sam przechodzisz pod nią, bo przecież to Ty ustalasz prawa i reguły w swoim domu. Przykład powinien iść z góry, więc jeśli uważasz siebie za “górę”, to przestań się migać przed odpowiedzialnością i stawiać ciągle nowe wymagania, tylko zmierz się z rzeczywistością patrząc oczami tego, od którego nieustanie czegoś żądasz.
I pamiętaj, że punkt widzenia zawsze zależy od punktu siedzenia. Czasem warto się przesiąść i zobaczyć świat z innej perspektywy.
Panie Jezu, gorąco Cię proszę, ucz mnie patrzeć Twoimi oczami. Szczególnie wtedy, kiedy wydaje mi się, że mam rację, że wszyscy powinni tańczyć jak im zagram, bo przecież jestem mądra i mam poczucie rytmu 😉 kiedy bunt, niezrozumienie, poczucie niedowartościowania i inne brzydkie emocje rodzą się w moim sercu… Ty sam Panie oczyszczaj moje intencje i uwrażliwiaj na potrzeby każdego, choćby najtrudniejszego i niezbyt sympatycznego człowieka.
Jezu cichy i serca pokornego, uczyń serce moje według Serca Twego.
Maryjo, Matko Pięknej Miłości, pragnę od Ciebie uczyć się miłości i dostrzegania ludzkich potrzeb i braków. Bądź moją Przewodniczką i oręduj u Twojego Syna za mną i tymi, których oddaję pod Twoją Matczyną opiekę. Amen!
